Als ik na een paar uur dwalen door een bos even op adem kom zie ik half tussen de bomen een mysterieuze houten toren staan. Geleid door mijn nieuwsgierigheid verlaat ik het bospad om even later het bouwwerk van alle kanten te bewonderen. Aan de zijkant vind ik een gammele ladder. Ik kijk even om me heen of ik ook echt alleen ben en zet vervolgens mijn linkervoet op de eerste trede. Langzaam klim ik omhoog. Eenmaal boven trek ik me op. Dankzij het lage dak kan ik niet rechtop staan. Half gebogen schuifel ik naar de deur die op een kier staat. Ik duw de deur verder open en kijk naar binnen. Tot mijn teleurstelling staat er slechts een wankele tafel en een versleten bureaustoel.
Ik plof neer op de krakende stoel en kijk door het raam naar buiten.
