De verdwaalde sneeuwuil
Ik heb me net lekker in mijn zetel gemanoeuvreerd als de bel gaat. Met enige tegenzin sta ik op en doe de deur open. Een enorme herfststorm blaast door de deuropening en een dodelijk vermoeide sneeuwuil valt plat op zijn neus op mijn deurmat neer. Ik draag de vogel naar binnen en leg het dier onder een plaid op mijn bank om uit te rusten.
Na een tijdje doet de sneeuwuil zijn ogen open en verteld dat hij verdwaald is geraakt in de storm toen hij een lemming achterna zat.Â
Ik start google maps op op mijn pc en laat de sneeuwwitte vogel zien dat hij een tikje uit koers is geraakt.Â
‘O, nee!’ snikt de sneeuwuil. ‘Waar moet ik nou heen?’Â
Ik strijk over mijn hart en bied de gestrande reiziger mijn logeerkamer aan.Â
Dankbaar wordt mijn geste aangenomen.