Ik luister naar het huis,
hoe het vanuit stilstand
gevoel overbrengt,
het onbekende een naam geeft.

Oude huizen maken meer geluid
ook al zijn ze moe. Van wonen.
Van zichzelf zijn.

Muren groeien uit haar voegen
kreunen in de wind
de koelkast zoemt en zucht
onrustig
een kraan druppelt
gedwee
treden kraken bij beroering
denken niets

maar het huis leeft, haar hart
strekt zich van kamer tot kamer
en gebiedt tot luisteren

legt haar ziel onder je aandacht.


#gedicht

Loading full article...