Wat staat er vandaag op het programma? Dat is makkelijk: hulp bieden aan een ieder die de smurfige hulp nodig heeft van een hulpvaardige smurf. En op een stormachtige dag als vandaag valt er wel het een en ander te redden.
Dieren bijvoorbeeld kunnen niet zo makkelijk schuilen voor stormachtige stormen als mensen. En als dieren in problemen komen, komt natuursmurf in actie.
Met een schaar en een tafelkleed maak ik mijn cape in een handomdraai. Ik moet er natuurlijk wel een beetje smurf uitzien.
Ik smurf de deur uit en wordt nog net niet omvergesmurft door een op hol gesmurfde deurmat. Met gemak word ik opgetild door de wind. Ik toon mijn tandpastaglimlach aan de wereld en vlieg met de stroom mee.
Naast een kleine buurtwinkel zie ik al snel een mogelijkheid om mijn smurfige kwaliteiten aan het werk te zetten. Een dame met het postuur van een lucifer houdt zich met moeite staande in de wind. De witte vlieger die boven haar hoofd hangt, blijkt een kleine poedel te zijn die het vrouwtje nog net niet mee de lucht in sleurt. Dan valt ook nog haar boodschappentas om en rollen tientallen appels over de parkeerplaats. Een pak yoghurt scheurt open en laat een bleke indruk achter.
Ik laat mijn spierballen rollen en vis de arme poedel uit de lucht. Maar zodra het hondje weer veilig op de grond staat, vliegt dat magere mens de lucht in. Het lijkt bijna afgesproken werk!
Ik sta vervolgens hoofdschuddend te kijken hoe de vrouw wild met de armen aan het wapperen is, alsof ze zo ooit tegen de storm in zou kunnen vliegen.
Ik trek haar weer via de hondenriem naar beneden. Maar de dame is zo over haar toeren dat ze onmogelijk in staat is om nog te rijden. Daarom schuif ik haar op de passagiersstoel en zet de poedel achter het stuur. Dat komt vast helemaal goed zo. Tevreden smurf ik weer naar huis!
