De natuur in Nederland gaat hard achteruit, terwijl een vitale natuur cruciaal is voor een leefbaar land.
Wanneer ik op Yoors op natuur zoek kom ik een scala van blogs tegen die over natuur gaan. Vaak gaat het dan over natuur van een vakantie in het buitenland. De natuur die we nu in Nederland aanschouwen is totaal verschillend van de natuur van pakweg 50 jaar geleden. We staan er niet bij stil, de natuur van nu is toch mooi. We zien groene weilanden die erbij liggen als een biljartlaken. Heel veel planten, schimmels en dieren zijn verminderd of verloren gegaan en de verschraling gaat elke dag door. Volgens de Raad voor de leefomgeving en infrastructuur staat het „Complete ecosystemen op instorten.” Het aantal dieren, planten en schimmels neemt snel af door de bebouwing, aanleg van wegen en intensieve landbouw. In Nederland verdwijnt meer natuur dan gemiddeld in Europa. Daarbij komt ook nog dat het herstellen van de ecologische waterkwaliteit, zoals afgesproken in de Kaderrichtlijn Water in 2000 en waar Nederland voor 2027 aan moet voldoen, dreigt te mislukken.
„Als dit zo doorgaat, eindigen we met een paar kraaien en brandnetels.”
Wereldwijd gaat de natuur in een zorgwekkend tempo achteruit. Dat geldt zeker ook voor Nederland. Van agrarische gebieden tot natuurgebieden, van binnenwateren tot stedelijke gebieden: overal lopen de natuurkwaliteit en de biodiversiteit terug.
Natuur in de directe leefomgeving is daarnaast essentieel voor de gezondheid en het welbevinden van mensen. Bovendien is een goede staat van de natuur van belang voor de beschikbaarheid van onder meer drinkwater, gezond voedsel en schone lucht. De natuur vormt een bestaansvoorwaarde voor de mens.
Nederlandse rivieren, meren, plassen en kanalen voldoen niet aan de Europese normen, zeiden deskundigen afgelopen zaterdag in NRC. De waterkwaliteit is op veel plaatsen zo slecht dat dit tot boetes van tientallen miljoenen euro’s uit Brussel kan leiden.
Als de waterkwaliteit niet beter wordt, kan dit leiden tot een ‘watercrisis’, waarbij bouwprojecten stil komen te liggen, net als bij de huidige stikstofcrisis.
Natuurvervaging – en de strijd om wat natuurlijk is. De terugkeer van de wolf, de Oostvaardersplassen: keuzes rond natuurbeheer roepen de laatste jaren ongekend veel emoties op. Bestaat puur natuur nog wel? Oernatuur wordt ontwikkeld, in bestaande natuur worden wegen aangelegd en biotechnologie reikt tot in de bouwstenen van ons bestaan. Het begrip ‘natuurlijk’ verliest snel aan betekenis. Daar worden mensen zenuwachtig van.
Thomas van Slobbe onderzoekt wat hierachter zit, en wat natuur voor ons betekent.
Natuurbeheerders tonen zich onvoldoende bewust van het ongemak dat deze ontwikkeling bij mensen oproept, met grote gevolgen voor natuurbeleving, -beheer en -beleid.Dit essay is een weerslag van inzichten en ervaringen opgedaan tijdens een ruim tien jaar lange verkenning van ‘de straatwaarde van duurzaamheid’, door Stichting wAarde, aan de hand van ettelijke straatinterviews, groepsgesprekken, media-analyses en gesprekken met vakmensen.
Like it
Applause
QR Code
