Self talk:
Nu ben ik het zat! dit kan niet zo langer door blijven gaan. ik kan echt niet zo zijn, ik moet echt iets gaan doen, afleiding zoeken en bezig blijven, want anders blijf ik in deze sleur zitten. dat kan echt niet! Dus Morgen ga ik stappen ondernemen! om te beginnen ga ik mijn huis opruimen. ik ga beter voor me zelf zorgen, leuke kleertjes aan me mooi opmaken, ik ga er weer tegen aan, ik kan dit! ik ben sterk! ondanks dat ik nu ziek ben en niet weet wat mijn mankeert word ik voor als nog beter, kom op Nadia geloof in je zelf je kan dit.Maar dat is voor morgen voor nu blijf ik nog lekker even liggen want ja ik ben zoo moe.....
Next day:
Oke vandaag is het niet gelukt, ''Maar'' morgen ga ik het dan ook echt echt doen! je weet wat ze zeggen. dan is het een ''Nieuwe dag dus ook Nieuwe Kansen''.
1 Week later:
Ik geef het op!! het komt niet meer goed met mij. van mij komt er gewoon niks van terecht misschien moet dat ik maar gewoon accepteren en het leven uitzingen, ik zet het nummer op van Danny De Munk - Ik Voel Mij Zo Verdomd Alleen. Waaaarom ik ? en de tranen vloeien waarom moet het allemaal zomoeilijk gaan, waarom vind ik niet de kracht om op te staan en de dingen te doen die ik hoor te doen? ik kan het niet opbrengen!ik voel me futloos, doelloos, onzeker, lelijk, dom, ik kan me alleen maar het negatieve bedenken. ik ben me zelf kwijt, wanneer ik zeg dat de tranen vloeien dan moet je je voorstellen dat er een volwassenen vrouw als een klein kind loopt te krijsen en hapt naar adem, ondertussen ook bid naar god voor antwoorden en vraagt om de pijn te verlichten, A.u.b god laat dit het waard zijn laat dit iets zijn waar ik door heen moet zodat wanneer ik er op terug kijk, ik dankbaar kan zijn dat ik dit mee heb mogen maken en ik er sterke lessen aan uit kan halen want ik snap nu op dit moment niet waar ik dit aan verdien en waarom ik dit mee moet maken, heb ik iemand iets aan gedaan? ben ik slecht geweest? het enige wat ik me kan bedenken is dat ik misschien wat meer dankbaarheid had moeten tonen en genoegen had moeten nemen met wat er was, nu dat mijn gezondheid achteruit gaat en ik lichamelijke klachten heb besef ik wat belangrijker is in het leven. ''Gezondheid''3 maanden lang nu dat ik in onderzoek loop bij het ziekenhuis er is geen duidelijkheid in wat mijn mankeert, uitslagen geven aan dat ik gezond ben maar zelfs de artsen die zien dat er wel wat is. ik heb problemen met mijn ogen, het begon met dat ik dubbel en wazig zag en nu heb ik last van hangende oogleden, het tast mijn uiterlijk aan en het kost me te veel energie om steeds de focus te houden, je moet je voorstellen dat je een lens hebt die de focus probeert te vinden in de helderheid om de foto goed te kunnen nemen. ik schaam me zo erg dat ik de deur niet eens uit ga, ik durf mensen niet eens aan te kijken of een normaal gesprek te voeren. die vrolijke Nadia die zo gedreven, doelgericht en positief in het leven stond is Weg! Gone! Foetsie in eens verdwenen. soms lijkt het alsof er geen eind aan komt, de vraag is ook komt het weer goed of blijft dit voor de rest van me leven?? soms voelt het alsof ik het al heb opgegeven en ik het ook niet meer zie zitten, die 3 maanden voelen als 10 jaren. Ik zit in zo'n negatieve spiraal, het lijkt alsof ik dat alleen maar aantrek, van het ene negatieve naar het andere hoeveel pech kan een mens hebben, aaah joh de tandarts en de rekeningen van die wortelkanaalbehandelingen kunnen er ook wel bij en ja hoor mijn auto kan ook wel apk afgekeurd worden hoor geen probleem, oow waarom niet mijn op maat gemaakte rolgordijn in de woonkamer valt er even af en dat pinnetje ervan breekt. dat mijn neurologisch iets mankeert is nu wel al bekend but im this close to losing my mind right now! had ik al verteld dat ik trouwens ook een nieuwe slaapkamer nodig heb? jaa ik heb nog geen bed en slaap dus op de bank maar aangezien mijn rolgordijnen aan spijkers hangt en ik er niet aan kan zitten kunnen mensen van buiten gewoon naar binnen kijken en zien hoe ik mijn ummhh laten we zeggen geen beauty slaap houd maar eerder zien hoe ik erbij lig als een trol die zojuist half van de bank af valt.. oooow wat ben ik gelukkig!! want met een ww uitkering is er genoeg ruimte voor zulke onkosten "NOT''Ik moet er aan gaan geloven! ik word noodgedwongen om te gaan werken of ik nou wil of niet, sterker nog of ik nou kan of niet it doesn't matter! l'll have to. ik hou me hart vast want tjaa what's Next.
Maaaaar Gelukkig heb je nog altijd een morgen want je weet wat ze zeggen dan is het een ''Nieuwe Dag dus zijn er weer ook Nieuwe Kansen''Pfff please god laat dit snel voorbij gaan.
