Hans

@hans1671102377 · 26 Nov 2021

Follow Following

Nederland kan een hoop leren van het coronabeleid van Italië

Nederland kan een hoop leren van het duidelijke en consequente coronabeleid van Italië

Ilja Leonard Pfeijffer

De kunst is, volgens mij, om bij alle rouw, droefenis en frustratie de grootmoedigheid op te brengen om niet te vergeten dat het ook een voorrecht is te mogen leren van de ernstigste crisis die onze maatschappij sinds decennia doormaakt.

Ik ben persoonlijk door alle stadia gegaan, van lacherige onderschatting van het virus in de eerste twee maanden van 2020 tot paniek over de realisatie van mijn vergissing en de ernst van de dreiging. In mijn omgeving zijn mensen gestorven, ik heb mij zorgen gemaakt over anderen en mijn zorgen zijn nog niet voorbij. Ik heb mij boos gemaakt over mensen die hun eigen vrijheid belangrijker vinden dan de vrijheid van hun medemensen en mijn woede is nog niet geluwd. Tegelijkertijd ben ik gaan beseffen dat de maatregelen die van overheidswege worden uitgevaardigd, hoe noodzakelijk ze ook zijn, niet altijd stoelen op een coherente logica en langs de rand scheren van wat ik een rechtsstaat acceptabel geacht zou mogen worden. Daardoor ben ik begrip gaan krijgen voor mensen die zich tegen sommige van deze maatregelen verzetten, hoewel ik niet tot die mensen behoor en hoewel ik van mening blijf dat die mensen niet het recht hebben om die maatregelen te negeren. Ik ben diep dankbaar voor de vaccins, die een ongehoorde triomf van de wetenschap zijn, en begin inmiddels net als iedereen te begrijpen dat de vaccins weliswaar onontbeerlijk zijn om de gevolgen van besmettingen onder controle te houden maar geen definitieve oplossing vormen voor het besmettingsgevaar en alle problemen voor vatbare individuen en de samenleving als geheel.

Ik kan de situatie in twee verschillende landen, in Italië en Nederland, goed vergelijken en ik leer veel van de verschillen. Ik heb de afgelopen achttien maanden honderden artikelen gelezen over de pandemie en haar gevolgen en blijf zo goed als dagelijks verder lezen. Ik denk niet dat er de afgelopen anderhalf jaar veel dagen voorbij zijn gegaan dat ik niet met iemand over de pandemie heb gepraat, vaak met Stella, die zich eveneens diepgaand informeert, of met artsen in Nederland en Italië die ik tot mijn vrienden reken, zoals Stefan en Sara. Ik lees complottheorieën omdat ik wil begrijpen hoe deze in elkaar zitten. Ik probeer grotere verbanden te zien en denk na over de polarisatie in de samenleving en de lessen die we uit de pandemie kunnen trekken over de houdbaarheid van onze neoliberale consumptiemaatschappij en de leefbaarheid van onze planeet.

Nederland is er niet een beetje slechter aan toe dan Italië, en ook niet twee keer zo slecht, maar meer dan acht keer zo slecht

Dit alles doe ik, omdat ik dat mijn taak vind als uw columnist en als burger van deze wereld. Ik leer en beschouw het als een voorrecht dat ik in de gelegenheid ben gesteld om te leren. Maar bij dit alles mis ik één ding en dat is een fractie van een flinter van een schim van een schaduw van hetzelfde lerende vermogen bij de Nederlandse regering.

Ik schrijf dit vlak nadat er een nieuw dagrecord is gemeld: 23.789 positieve coronatests in Nederland. Ik vergelijk dat met Italië. De Italiaanse bevolking is 3,41 keer zo groot als de Nederlandse, dus het Nederlandse dagrecord zou zich vertalen in 81.229 positieve tests voor Italië. In werkelijkheid zijn dat er 10.047, dus Nederland is er niet een beetje slechter aan toe dan Italië, en ook niet twee keer zo slecht, maar meer dan acht keer zo slecht. En hier in Italië is het inmiddels ook koud. Het weer is geen verklaring. De vaccinatiegraad in Italië is goed, maar ligt iets lager dan in Nederland. Dus dat is ook geen verklaring. Het is een kwestie van beleid, dat wordt steeds duidelijker.

Ik schrijf dit nadat er net bekend is gemaakt dat premier Rutte en minister De Jonge hun rituele persconferentie hebben vervroegd naar aanstaande vrijdag. De verwachting is dat er strengere maatregelen bekend zullen worden gemaakt. De laatste persconferentie van de Italiaanse premier stamt uit het voorjaar van 2020. Het is in Italië niet nodig om om de haverklap in paniek nieuwe maatregelen aan te kondigen, omdat de maatregelen altijd van kracht zijn gebleven. Sinds het einde van de allereerste golf van vorig jaar is er een soort van routekaart die van de Nederlandse routekaarten verschilt omdat de regering die deze heeft ontworpen zich er ook aan houdt. Het is volkomen duidelijk bij welke cijfers welke maatregelen zullen worden getroffen. Iedereen weet al anderhalf jaar precies waar hij of zij aan toe is. De basisregels, zoals distantiëring en mondkapjes, zijn altijd van kracht gebleven. Het belangrijkste is dat er geen enkele Italiaanse politicus is geweest die op enig moment heeft gezegd dat de pandemie wel zo’n beetje voorbij is. In Italië zijn de stickers die tot anderhalve meter afstand manen nooit triomfantelijk van de vloeren gekrabd omdat de regering haar populariteitscijfers wilde opvijzelen door ons te doen geloven dat haar beleid vrucht had afgedragen. In Italië is de minister van Justitie en Veiligheid niet op televisie verschenen om het lied ‘Zeg, mondkapje, waar ga jij henen’ te zingen. De Italiaanse minister van Volksgezondheid zou het nooit in zijn hoofd halen om te zeggen dat we ons vlak voor de finish van een marathon bevinden.

Het virus is in Nederland nog nooit onder controle geweest, ook niet toen de regering zei dat het wel zo was

Het gevolg van het consequente en duidelijke beleid van de Italiaanse regering is dat de cijfers sinds de dramatische allereerste golf voortdurend ver onder de Nederlandse cijfers zijn gebleven. De cijfers die in Nederland gelden als reden om maatregelen af te schaffen, zouden in Italië code geel of oranje betekenen, met alle maatregelen van dien. Het virus is in Nederland nog nooit onder controle geweest, ook niet toen de regering zei dat het wel zo was.

Anderhalf jaar heeft de Nederlandse regering met de steun van specialisten kunnen werken aan een langetermijnstrategie om de pandemie onder controle te houden en het gevolg is dat Nederland op dit moment, in november 2021, naar schatting tien dagen verwijderd is van code zwart, waarin artsen zullen moeten kiezen wie nog geholpen kan worden en wie helaas, bij gebrek aan capaciteit, zal moeten stikken op een stretcher in de gang.


Column Ilja Leonard Pfeijffer op Blendle

Zorgen over nieuwe variant  B.1.1.529. Welke maatregelen worden genomen om deze variant buiten de deur te houden, welke reisrestricties worden ingesteld en óf deze variant al in NL is gesignaleerd. The Gardian