Tot diep in de twintigste eeuw was het realiteit in Nederland; kinderen, ouderen en mensen met een beperking werden geveild aan de laagste bieder. Een vergeten praktijk waar schrijver Menno Lanting op stuitte tijdens zijn zoektocht naar het levensverhaal van zijn overgrootmoeder. In De bestedeling. De geschiedenis van kinderveilingen in Nederland reconstrueert hij voor het eerst deze schrijnende geschiedenis van uitbesteding, waarbij kwetsbare mensen als handelswaar werden behandeld. Hoewel bestedelingen officieel recht hadden op zorg en opvoeding, was de werkelijkheid vaak hard en onmenselijk. Op Historiek plaatsen we een fragment uit het boek over zo’n veiling.

De laagste bieder

Op pinksterdag 1780 wordt in een herberg een veiling gehouden. Een bont gezelschap van boeren, schippers en herders wacht verwachtingsvol af of er iets van hun gading tussen het aanbod zal zitten. De notaris en zijn assistent zitten aan een tafel, terwijl de dorpsomroeper zich daarnaast opstelt om de veiling te leiden, klaar om met luide stem de aanbiedingen af te roepen. Aan de ene kant van de ruimte, die bezwangerd is met de geur van pijptabak, zitten een paar ouderen, aan de andere kant staat een groepje kinderen, onder wie een dertienjarig meisje dat haar jongere broertje in haar armen geklemd houdt. Lees verder

‘Kinderen werden gevonden die nog aan hun overleden moeders zogen’

Loading full article...