Nella de Ridderprinses is amper een mens

Ik ben niet de doelgroep en er zijn echte problemen in de wereld, maar het valt me op dat wanneer ik bij mijn zus langskom en deze tekenfilm zie, ik altijd geïrriteerd raak. Meer dan bij al die andere ongrappige tekenfilms waar ik gedwongen naar moet luisteren of kijken met mijn neef.

De Ridderprinses is een redelijk uitziende serie voor kleine kinderen, 4 tot 7 jaar misschien, en overduidelijk gericht naar meisjes. Het idee is leuk, al blijf ik het vreemd vinden om zwarte mensen zo relaxed in Europees middeleeuwse settings te zien. Maar ja, de paarden praten ook, dus ik zal dit punt niet zwaar beoordelen.

Nee, wat mij irriteert is hoe die prinses altijd lacht en blij is. In elke situatie heeft ze datzelfde gezicht op haar schedel geplakt.

In geen van de afleveringen die ik voorbij heb zien komen heb ik Nella ooit zien huilen, schreeuwen, of bezorgd zien kijken; ze weet altijd alles, vind alles leuk, en houdt haar hoofd onrealistisch koel. Zelfs wanneer er een monster door haar huis rent en de boel vernield, glimlacht ze nog. De schrijvers waren zo geobsedeerd met het maken van een rolmodel, dat dit meisje totaal geen persoonlijkheid heeft.
Het ergste is nog dat dat stomme paard van haar een ontzettende slijmerd is en haar altijd zit op te hemelen. Dat maakt dit alles echt compleet.

Ik denk dat dit een goed moment is om jullie de term "Mary Sue" te leren:

Een "Mary Sue" is een fictief, vrouwelijk personage dat altijd alles goed doet en geliefd is door alle figuren in een verhaal. De mannelijke variant hiervan is "Gary Stu". Dit soort personages worden extreem gehaat door schrijvers, want niks is erger dan een hoofdfiguur waarin niemand zich kan vinden. Dit is ook waarom we meer waarde hechten aan een slechterik met een herkenbaar probleem dan slechteriken die werelddominatie willen, gewoon omdat ze slecht zijn, en niks anders.
Wanneer ik naar De Ridderprinses kijk, is het duidelijk dat de intentie van de makers was om kinderen te leren dat "meisjes ridder kunnen zijn" en "helden en prinsessen ook zwart", maar blijkbaar waren ze zo trots op het concept van Nella alleen al, dat ze haar totaal niet verder ontwikkeld hebben. Prinses Peach van de Mario spelletjesseries toont meer persoonlijkheid, en het enige dat zij doet is ontvoerd worden door een monsterschildpad en taart bakken.

Maar goed, blijkbaar waren de schrijvers ook niet zo progressief om de prinses de halve koe te geven en haar mannelijke vriend de roze eenhoorn, lewl. Omdat ze een meisje is moet ze blijkbaar ook nog steeds hartjes op haar kleding hebben.
Niet dat ik dit een probleem vind, maar als je zo'n duidelijke agenda hebt, waarom half werk verrichten.