Het leven is nooit gemakkelijk voor mij geweest
Het was zo donker dat ik nauwelijks iets kon zien
Alles voelde koud en vreemd
Ik wilde ontsnappen, maar niets is ooit veranderd

Ik ging door moeilijke tijden
Harde woorden en pijnlijke leugens
De buitenwereld werd een vreemdeling
Ik voelde me altijd alsof ik in gevaar was

Ik speel niet mee met het systeem
Ik weiger het slachtoffer te zijn
Ik volg mijn eigen hart
Ik blijf altijd op mijn hoede

Ik wil niet luisteren naar de woorden die ze zeggen
Ik ben klaar met doen alsof
Geef me de moed, de sterkte, de kracht
Ik ben sterk, zoals een stervende bloem
Die vecht om te overleven
Er moet meer aan dit leven zijn

Mijn hele leven heb ik hierop gewacht
De komst van je kus
Het moment dat onze zielen in één gesmelt zijn
Al mijn angsten en zorgen zijn onbestaand
Wij zijn één
Onze zielen zingen voor altijd

Nu weet ik waarom
Alles wat ik ben en alles wat ik doe
Al mijn leven en zelfs nadat ik sterf
Heb ik op jou gewacht


~ Annelies Wetzelaer ~
annelieswetzelaer.com

Loading full article...

"Het systeem", ook zo verschrikkelijk voor mij! Elke dag een nieuw gevecht, proberen te ontsnappen... ik wacht op die ene kus! Prachtig gedicht!
Treffend mooi geschreven!
éénworden en Zijn..dit te Weten
Mooi gedicht hoor!
Wat ontzettend mooi!! Echt prachtig, recht uit je hart...
Erg mooi geschreven
Mooi... las fijn weg
Mooi, recht uit het hart
Wow, prachtig! Echt!
Heel mooi geschreven. Heerlijk gevoel als je merkt dat je compleet wordt.
Mooi gedicht, heel intens.
Wooh, wat mooi.
Soms zit je inderdaad verstrikt, lijkt er geen enkele uitweg meer, totdat.....
dit is prachtig geschreven
Mooi gedicht, heel gevoelig.
Wat ontzettend mooi geschreven.