Dit gedichtje gaat over een toxische relatie waar ik veel te lang heb ingezeten, maar naar het einde toe zal je merken dat ik uiteindelijk gered werd
Ik ben een versleten voddenpopje
Opzij geduwd in de hoek
Er is geen nood meer aan mij
De gelukkige dagen zijn voorbij
Spelen zit er niet meer in
Je knuffelde me dood
Wie wil er nog gebroken draadjes?
Gapende gaten
Hangende huid
Slordig haar
Versleten gezicht
Mijn rechter schouder is versleten
Aan mijn lijf gehouden met nog maar een enkel draadje
Ik weet niet meer hoe vaak mijn hart gebroken werd
Overal verspreid in kleine stukjes
Maar het klopt nog steeds heel snel
En het vertraagt me
Er is iets gebroken
Er is iets veranderd
Binnenin mij
Mijn vullingen zijn nog steeds intact
En ondanks alles
Ben ik nog steeds ik
Het is altijd zo geweest
Ik ben niet meer verblind
De sluier is onthuld
Mijn hoofd is zuiver
Mijn gedachten zijn puur
Ik ken mijn verlangens
Ik volg mijn passie
Ben jij het?
Ik zoek in het donker
Geloof in het donker
Ik heb er geen schrik meer van
Want daar heb jij me gevonden
Samen zijn we aan het duwen
En trekken
Naar het licht
Naar geluk
Redding
Unificatie
Lessen werden geleerd
Harten werden gebroken
Maar jij hebt mij hersteld
En mijn gaatjes gestopt met liefde
Een gouden draad verbindt ons
Wij zijn onbreekbaar
~ Annelies Wetzelaer ~
