Het Verhaal Van... ''Mysteria'' Deel 2

''Waar kun je mij nou voor nodig hebben?'' vroeg Bella. Ariane keek haar verbaasd aan en met een stevige beweging van haar rechter hand ontstond er een geprojecteerd beeld vlak voor hen beide. In dit beeld verscheen Bella in haar jongere jaren. Bella schrok en zei '' dit ben ik, als kind'' Ariane antwoorden, '' Ja... we houden je al als kind in de gaten, we moesten zeker zijn dat jij de uitverkorenen zou zijn''. Bella was nog steeds door stomheid geslagen. Alles leek zo onrealistisch dat Ariane vertelde maar toch zag ze het met haat eigen ogen voor zich afspelen. ''Kijk daar achter in de bosjes'' zei Ariane '' daar zitten 2 helpers van mij, ze houden de wacht zodat er niets met je kon gebeuren als kind. Heb je dan nooit gemerkt dat jou niets kon overkomen als kind zijnde of dat je ontastbaar was?'' vroeg Ariane. ''Nee'' antwoorden Bella haar, Bella begreep even niets meer van wat Ariane haar allemaal vertelde. Ariane zag dat het allemaal te veel werd voor Bella en dat haar ogen langzaam gingen hangen."Je zult wel moe zijn'' vroeg Ariane aan Bella waarop Bella knikte. Ariane begeleide Bella naar haar bed waar Bella in een diepe slaap viel terwijl Ariane naast haar op het bed zat. ''Rust maar zacht, kleine strijdster je zal het nodig hebben. Als je maar half wist wat je nog allemaal te wachten staat...'' en met deze woorden verdween Ariane en was alles wat er overbleef een paar glinsteringen die langzaam dwarrelend naar beneden doofde tot de kamer enkel nog verlicht werd door de kaarsen uit de zilveren kandelaar.

De volgende morgen schrok Bella wakker van een haan die kakelde bij het eerste zonlicht. Beneden hoorde ze marktkooplui die hun producten luid aan het prijzen waren. Snel keek ze de kamer rond of ze een glimp van Ariane opving...maar tevergeefs. Ariane was nergens te vinden. Snel trok Bella de kleren aan die in de kamer lagen, ze waren dan weliswaar niet van haar maar ze kon niet zonder naar buiten gaan. Ze opende de deur en kwam in een lange gang waar ze enigzins angstig doorheen liep. Ze wist namelijk nog steeds niet van wie dit huis nou eigenlijk was. Een ding wist ze wel en dat was dat ze in ''Mysteria'' was en dat de beschermers van Mysteria de stad beschermde maar waar was Ariane en wat was nou juist de bedoeling van haar verschijning in de kamer afgelopen nacht? Met deze vragen liep Bella van de trap aan het einde van de lange gang die versierd was met wandtapijten en oude vaandels van wat waarschijnlijk sportclubs waren of iets dergelijks. De gang en de trap werden verlicht door houten met ijzer beslagen fakkels waar een niet al te groot vuur in wakkerde. Eenmaal beneden aangekomen hoorde ze gestommel in de keuken... Bella pakte een fakkel van de muur en hield deze vast als een honkbalknuppel omdat ze immers niet wist wie of wat er in de keukenstond. Angstig riep Bella '' W..Wie is daar?!'' ze hoorde snel een aantal voetstappen haar kan uitkomen, de deur ging opzij en daar stond een dienstmeisje die haar van harte welkom hete en haar uitnodigde aan tafel te komen zitten. Bella nam plaats aan tafel en het dienstmeisje legde de laatste messen en vorken naast de borden die al op tafel stonden. Bella telde 4 borden maar zag enkel het dienstmeisje in de kamer.''Ik wil niet brutaal zijn, maar voor wie zijn die andere 2 borden'' vroeg Bella. Het dienstmeisje wilde net antwoord geven toen uit het niets de zelfde glinsteringen als die van de nacht er voor naast de tafel samenkwamen en de contouren van een vrouw weergaven. Daar was ze dan Ariane, ''Hallo, daar ben ik weer'' zei Ariane. Bella was blij een bekend gezicht te zien en voelde zich al snel weer een beetje op haar gemak, al wist ze nog steeds niet precies wat de bedoeling was al zou ze hier nu snel achter gaan komen. Ze was vastberaden Ariane niet meer weg te laten gaan voor al haar vragen beantwoord waren. ''Zo, nu ga je me eerst vertellen wat er van mij verwacht word'' zei Bella snel en vol van zelfvertrouwen. Een glimlach verscheen op Ariane haar gezicht. ''Dat zal ik je precies vertellen'' antwoorden Ariane, ''Je bent hier om ons Beschermers van de zeven steden te helpen Zeverus de grote te verslaan en voor goed de vrede in de zeven steden te laten wederkeren''. ''Dat gaat me nooit lukken'' antwoorden Bella direct. ''ho..ho..how, niet zo slecht praten over je zelf. Je hebt meer in je mars dan je zelf denkt, kijk zelf maar'' zei Ariane en ze wees met haar vinger naar een schilderij dat hing aan een wand in de huiskamer. Op het schilderij was te zien hoe een dame in een strijdersoutfit een beestachtig groot duister demon versloeg met een staf waaruit een krachtige groen met blauwe straal kwam. ''Dat ben jij'' zei Ariane, en vrolijk keek ze Bella aan. Bella die ondertussen onbegrijpelijk toe keek hoe Ariane haar verhaal deed begreep niet hoe ze dit voor elkaar moest krijgen en nog voor ze het kon vragen hoe ze dit moest doen zei Ariane '' ik zal je helpen dit te bereiken want ik snap dat je niet precies weet hoe je dit moet gaan doen''. Ariane stond op en liep richting het keukenraam ze riep naar Bella tijdens dat ze met haar vingers knipte en langzaam verdween '' morgen zullen we je training starten!'' en ze ging op in glitters en was verdwenen. Bella vulde de dag verder met het verzinnen van vragen voor Ariane en het fantaseren over hoe haar leven nu verder zal verlopen maar ook hoe ze ooit weer thuis zou geraken?