liefde op het eerste gezicht

Soms bekruipt mij een gevoel dat geen enkel ander gevoel kan evenaren.
Het is iets euforischer dan euforisch,
gelijdelijker dan stroom door water.
Het voelt als liefde maar dan bestemd voor een ander of voor mij... maar dan later.

Alsof het gevoel niet van mij is maar toch regie over me wil nemen... niet ongewenst.
Ik probeer het te defineren maar geen woord geeft de kracht die het verdiend.
Het is zo krachtig dat het alle tijd en ruimte in beslag neemt.
De euforie maakt gedachten los van emotie en doen dit vervagen tot rooskleurige beelden van schoonheid.

Mijn fictieve gedachtegangen nemen mijn complete bewustzijn over en ik beland in een scene van een romantische film waarvan de titel nog bedacht moet worden.
Al speurend naar de woorden voor het te beschrijven gevoel bots ik tegen een gedaante.
Ik kijk op en daar sta jij... donker golvend haar met de mooiste donkerbruine ogen die mijn de tijd doen willen stoppen.
Een huid als satijn dat vraagt om gestreeld te worden, lief te hebben of simpel enkel aangeraakt te worden. Met een gedachten explosie slaat mijn hoofd en tegelijkertijd mijn hart op hol. Via het universum bekruipt mij wederom het gevoel dat niet te beschrijven is... of... begin ik het gevoel te begrijpen?
Het is euforisch en laat me oppermachtig voelen over mijn bewustzijn, het laat me doen willen zorgen voor mezelf maar ook voor andere. Als dit gevoel bezit over mij heeft genomen is de glimlach van oor tot oor niet van mijn gezicht af te krijgen.
Jij maakt dit gevoel bij me los.
Ik weet wat het is...
het is...
Liefde!