Biebbeslommeringen
'Dank u wel.' Bijna op de automatische piloot neem ik de boeken aan. De klant kijkt me verwijtend aan. Heb ik wat verkeerds gezegd?
'Wat flik je me nou voor kunstje? Is dat soms de nieuwste politiek op je werk... mensen bedanken voor klachten en dan overgaan tot orde van de dag?'
'Neemt u me niet kwalijk meneer.' In één klap ben ik weer alert, vraag hem of hij zijn grieven nog eens wil herhalen en poets met een charmante glimlach zijn ongenoegen weg.
De klant is tenslotte nog altijd Koning, hij of zij mag niet lijden onder de privébeslommeringen van de werknemer.
Een volgende man informeert naar mijn collega. Hij vraagt hoe het nu met haar gaat. Even slik ik een brok weg, stel hem zakelijk op de hoogte en ben stiekem dankbaar dat Koningen ook menselijk kunnen zijn.
We zijn allemaal menselijk...