Ik sta, kijk en zie een wolk

Dit verhaal is geschreven in het kader van de schrijfuitdaging van Hans van Gemert voor deze maand.

In combinatie met een bijzondere feestdag: Hemelvaartsdag.

Dit keer een verhaal, dat zich afspeelt in de verre toekomst of het verre verleden. Daarom ga ik een kleine 2000 jaar terug in de tijd. Ik sta, ik kijk en ik zie een wolk...

Hemelvaartsdag, donderdag in mei

Het was een kille gure donderdag in mei. Zo’n dag waarop alles dicht is, waarop eigenlijk niets gebeurt. Het leek wel of de wereld stilstond.

Ik verveelde me, ging rustig op de bank zitten, leunde achterover en… Het was alsof ik met een tijdmachine terug ging in de tijd. En ook de plaats waar ik me bevond was ineens een hele andere.

Toch voelde ik bij mezelf een pure, intense rust. De verveling was weg. Niet zo gek eigenlijk, want hier gebeurde van alles om me heen. Er waren zoveel indrukken, dat ik helemaal daar en toen was. Dat was op dat moment mijn hier en nu.

Waar ben ik?

In eerste instantie vraag ik me af waar ik ben. Maar dat is maar van korte duur. Want dit verhaal is me zogezegd met de paplepel ingegoten. En anders is het wel de geest van die tijd, die het me duidelijk maakt.

Ik sta ergens op een heuvel, verborgen in de struiken. Voor me zie ik een indrukwekkend tafereel. Een groepje mensen staat met elkaar te praten. Maar de serene rust die hen omgeeft is overduidelijk merkbaar.

Ik hoor een van hen tegen de anderen zeggen: “Ga niet weg uit Jeruzalem, maar blijf daar wachten tot de belofte van de Vader, waarover jullie van Mij hebben gehoord, in vervulling zal gaan.”

Vervolgens gaat het gesprek over het koningschap, over gebeurtenissen in de toekomst en over de Heilige Geest.

Ik sta erbij, ik kijk en ik zie een wolk aan de heldere hemel verschijnen. Op dat moment zie ik hoe de man die daarnet sprak op de wolk staat en uit ons gezichtsveld verdwijnt. Dit is een hemelvaart zoals ik die nog nooit heb meegemaakt. Logisch ook, want zoiets gebeurt niet zo vaak…

Terug in het hier en nu

Plotseling was ik met dezelfde tijdmachine weer terug in de 21e eeuw. Terug in mijn tijd. Terug in mijn eigen hier en nu. Maar nu ik zo’n ervaring rijker ben, zal ik nooit meer dezelfde zijn. Deze God, deze persoonlijke God, leeft voor mij, in mij en door mij heen. En zoiets gun ik - net als de discipelen van deze man - jou ook van harte!