Sem spaart al maanden. Misschien al wel meer dan een jaar! En met 1 euro zakgeld per week gaat dat nog niet zo snel. Gelukkig heb je af en toe een goed rapport en levert dat bij de opa's en oma's en ooms en tantes soms ook nog wat op... Hij zat al op ruim 100 euro!

Helaas, voor een Nintendo Switch mag je echt wel wat meer gespaard hebben. Maar met een verjaardag in het verschiet kom je wellicht een heel stuk verder. Al weken besprak ik met mijn - soms - geduldige  zoon dat hij cadeautjes kon vragen voor zijn verjaardag, maar ook geld. Dan heb je misschien nog niet genoeg, maar kom je aardig in de buurt. Of je vraagt spelletjes voor de Switch. Als je die dan straks bij elkaar hebt gespaard, heb je vast spelletjes. 

Maar als je 8 wordt, vind je cadeautjes natuurlijk nog veel te leuk! (Gelukkig maar). "Je zou ook aan sommige mensen een cadeautje kunnen vragen en aan sommige mensen geld", opperde ik. Maar ook dat wilde hij niet. Hij wilde zelfs niet eens bedenken wat voor cadeautjes hij zou vragen; hij wilde verrast worden. En Switch spelletjes krijgen? Dat leek hem ook niet zo'n goed idee. Misschien kreeg hij het benodigde geld wel noooooooit bij elkaar. Dan had hij die spelletjes voor niks...

Nou, verrassen is wel gelukt! De eerste visite kwam met super elastic bubble plastic. Dat wilde hij ook zal zo lang! (Maar nooit zelf gekocht van zijn zakgeld, want tja, hij was aan het spraren.) Een mooi Star Wars lichtzwaard met licht en geluid! K'nex, Jenga, een Heliball, een boek, technische speeltjes, snoep en echt nog meer... meer dan genoeg zou ik zeggen.

En toen kwamen opa en oma. Met een heel grote doos! Sem ging enthousiast aan het uitpakken. In die doos zat nóg een doos, mét een briefje erop. Weer uitpakken. Een T-shirt! En weer een doos met briefje. Nog een T-shirt. Nog een doos. Een korte broek. En zo gingen de dozen en briefjes nog wel even door. Sem vond het geweldig, dat was nog eens leuk uitpakken! Als allerlaatsje kwam er een klein pakje uit. Het was Mario voor de Nintendo Switch. Natuurlijk was Sem er blij mee. Maar het kon zijn gezicht toch moeilijk in de plooi houden... dit spel kon hij nog zó lang niet spelen helaas.

"Dan maar weer lekker in het badje spelen", dacht Sem. Tot opa kwam met nog een doos. Sem blij met weer een cadeautje. Bij het openscheuren van het eerste stukje papier, viel z'n mond open en werden z'n ogen zo groot als schoteltjes. Bij het laatste stukje papier was hij overdonderd en kon bijna niks uitbrengen. "Mama, mama, jij zei nog tegen mij dat NIEMAND dit kon geven, omdat het zo duur is. Maar opa en oma hebben het gewoon gedaan!! Ik kan mijn ogen niet geloven. Nu hoef ik niet meer te sparen, ik heb een NINTENDO SWITCH!"

Volgens mij hadden zowel Sem, als opa en oma én mama natte ogen gekregen van dit superfantastische cadeau én Sems reactie!

De rest van de middag en de twee opvolgende dagen heeft Sem zich uitgeleefd. Na 3 dagen was Super Mario Odyssey uitgespeeld... Ik denk in zo'n 20 uur in 3 dagen tijd... pff. Maar.... het mooie aan deze Nintendo Switch is het ouderlijk toezicht. Ik heb een app op mijn telefoon gezet en nu kan ik precies zien wat Sem doet op de Switch en hoeveel tijd hij ermee bezig is. Sterker nog, ik kan een limiet instellen. Omdat het nu vakantie is, staat het limiet op 2,5 uur per dag. Als hij straks weer naar school gaat, stel ik hem denk ik in op 45 minuten per dag. 

Dit weekend is Sem bij z'n vader. Ik denk dat ik de Switch maar eens even ga ontdekken... Eerst even de tijdslimiet uitzetten :-)

En jullie? Hebben jullie een tijdslimiet voor jullie kinderen? Hoe lang mogen zij spelen? En op welke spelcomputer spelen jullie kinderen het liefst? En wie heeft kinderen die ook zo lang sparen voor iets wat ze heel graag willen hebben?