"Wat veel werk!"

Meer dan een half jaar geleden dacht ik dat het twee-en-een-halve maand zou duren. Misschien drie. Maar dan zou het grootste gedeelte echt wel klaar zijn. Daarna zou het afwerken en het "leuke" werk beginnen. Ik zie de mooie plaatjes uit tijdschriften weer zó voor me. Mooie meubels, ruimtelijke kamer, netjes, geordend, groene planten...

De realiteit: Óveral ligt stof en gereedschap. Geen enkele kamer die helemaal af is. Schoonmaken en opruimen is nog nooit zo'n ondankbare taak geweest als nu. Niets heeft nog een vaste plek. En wat een vaste plek scheen te hebben, moest weer aan de kant voor een leiding, stucwerk of verf.

"Heb je er al spijt van?" "Zou je er nog aan beginnen als je dit van te voren wist?" en de topper: "Man, wat veel werk nog!" Dit en nog veel meer van gelijke strekking horen we al maanden. Iedereen is blij dat ie niet zelf in de zooi zit en ze snappen niet hoe we dit volhouden.

Gelukkig bieden ook veel mensen hulp aan! Ik kon ergens anders wassen toen mijn wasmachine niet was aangesloten. Ik mocht met Sem 6 (!) weken bij mijn zusje en zwager logeren, omdat we een nieuwe vloer kregen. Er werd regelmatig voor ons gekookt, omdat we al weken, zelfs maanden, zonder keuken zaten. 

Die nieuwe keuken, die is grotendeels af nu. Het plastic blijft nog veilig op de kastjes, want alles eromheen is nog niet af... Maar koken kan gelukkig weer. En de vaatwasser werkt ook!