Op mijn verjaardag twee weken terug, kreeg ik van een lieve collega het boek "iene miene mutte" van M.J. Arlidge. Ik lees graag en als het lukt ook veel. Ik had al veel boeken geleend van mijn collega en we houden redelijk van dezelfde boeken. De volgende dag begon ik aan dit boek.

De kaft maakt je meteen nieuwsgierig: "De een leeft, de ander sterft. Kies maar." Ook de tekst op de achterkant maakte me nieuwsgierig naar het verhaal. De eerste druk was al in 2015 en ik heb de 26e druk in mijn handen, dus er waren genoeg mensen die dit boek graag wilden lezen!

De hoofdstukken zijn kort, telkens zo'n 3 pagina's. Soms iets meer, soms iets minder. Dat maakt het boek lekker behapbaar als je steeds korte stukjes wil lezen. Bijvoorbeeld tussen het opruimen of koken door. In totaal zijn er 117 hoofdstukken.

Elke hoofdstuk(je) is vanuit een ander perspectief geschreven. Soms is de ik-figuur een van de slachtoffers, soms is het de hoofdpersoon, inspecteur Helen Grace en soms weet je niet wie er aan het woord is. In die hoofdstukken staat de tekst cursief.

In het verhaal worden 2 slachtoffers  samen gevangen genomen op een onbekende locatie. Ze krijgen een pistool met 1 kogel en de boodschap dat als de een de ander doodschiet, hij wordt vrijgelaten. Er zal er dus altijd een sterven. Er lijken geen overeenkomsten te zijn tussen de slachtoffers die worden gevonden. De eerste slachtoffers zijn een jong stel, daarna zijn het twee collega's, vervolgens twee hoertjes... Als de moorden verder gaan lijkt het verband helemaal lastig te vinden. Bovendien kan de inspecteur haar collega's ook niet meer vertrouwen als blijkt dat er een corrupte collega is. Maar wie?

Het verhaal is vlot geschreven, drijft de spanning goed op en het plot was voor mij echt een verrassing. Heerlijk om te lezen. Je leeft erg mee met Helen Grace, die zelf ook vol geheimen zit en waar je beetje bij beetje achter komt. Pas in hoofdtuk 112 snap je eigenlijk hoe het zit en in de laatste hoofdstukken lees je dan ook de werkelijke ontknoping.

Voor mensen die van spanning en thrillers houden raad ik dit boek dan ook zeker aan. Ook als je niet een echte lezer bent, is dit boek goed te doen. De hoofdstukken zijn kort en het is niet ingewikkeld geschreven. Het boek is een op zichzelf staand verhaal, maar wie meer wil lezen over inspecteur Helen Grace; dat kan! Er zijn nog 3 andere delen in deze serie, waarvan "piep zei de muis" de volgende is.

"De auteur, M.J. Arlidge, schrijft al 15 jaar voor verschillende Britse crimeseries en dit boek was zijn debuut als thrillerauteur", staat op de achterkant van het boek te lezen. Ik ben in elk geval fan en ga nu op zoek naar "piep zei de muis"!