Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.

Beste lezer, deze aflevering van het vervolgverhaal van #Leonie is alweer aflevering honderd! Toen ik afgelopen zomer begon te schrijven (link naar aflevering 1), had ik geen echte verwachtingen over hoe het zou verlopen en hoe lang ik het zou volhouden. Inmiddels zijn Leonie en haar familie een onderdeel geworden van mijn leven en ben ik in mijn hoofd regelmatig, zeg maar vaak!, bezig met wat er nu weer eens zal gebeuren en hoe ik het verhaal in een bepaalde richting kan sturen. Ook Elisabeth schrijft af en toe mee aan het verhaal, vanuit het oogpunt van Mandy en Julia. Ik had niet kunnen denken dat dit vervolgverhaal me zoveel zou leren en me vooral zoveel plezier zou geven! Op naar de volgende honderd! Speciaal voor deze honderdste vandaag de meeloopdag van Julia als stewardess.

Leonie was heel vroeg opgestaan. Ze voelde vlinders in haar buik van de zenuwen. Ook Julia was al wakker en ook zij was zichtbaar nerveus. “Wanneer moet ik dat uniform aan?” vroeg ze aan Leonie. Mandy was de avond tevoren teruggekomen van haar internationale vlucht en was een hoes komen brengen met daarin een uniform in de maat van Julia. “Nou, ik zou eerst even alle andere dingen doen, zoals ontbijten en je tanden poetsen, zodat er geen vlekken op komen.” Leonie zag het al helemaal voor zich. Julia die in het uniform nog even haar tanden ging poetsen en dan natuurlijk tandpasta knoeide. Julia knikte en nestelde zich met een kop thee en een plak ontbijtkoek op de bank. Het was pas zes uur en normaal gesproken was Julia haar bed niet uit te branden, maar vandaag zat ze redelijk fris op de bank. Mandy zou om half zeven komen om Julia op te halen. Julia was net in de badkamer bezig zich in het uniform te wurmen toen er zachtjes op de deur werd geklopt.

“Goedemorgen”, fluisterde Mandy met een grote glimlach en gaf Leonie een kus op haar wang. Waar en wanneer ze Mandy ook zag, Mandy gaf haar altijd één kus op haar wang, het was haar typerende begroeting. Samen liepen ze in de richting van de woonkamer toen Julia net de badkamer uit kwam, in haar uniform. ‘Ow, meisje, wat zie je er mooi uit!’ Mandy liep direct naar Julia toe, gaf ook haar een kus op haar wang en begon meteen aan Julia’s sjaaltje te frutselen, dat kennelijk niet helemaal naar Mandy’s zin zat. Julia liet het gelaten over zich heen komen. “Wil je ook lippenstift?” vroeg Mandy, die haar knalrode lippenstift voor Julia’s gezicht hield. Julia schudde haar hoofd, dat was net wat teveel van het goede. “We gaan!” zei Mandy beslist. “Nou meisje, veel plezier, geniet ervan!” Leonie sloeg haar armen om haar dochter heen en knuffelde haar. “Kom, niet haar uniform verkreukelen!” zei Mandy terwijl ze Leonie een knipoog gaf. “Ik zal goed voor haar zorgen hoor”, zei ze bij de deur. En weg waren ze.

Leonie had nog tijd voor haar andere kinderen hun bed uit kwamen en dus nestelde ze zich op de bank met een grote mok koffie en haar mobiel, maar even wat scrollen op social media. Hé, wat zag ze daar nou? Een wel erg gezellige foto van Demi en een onbekende jongen? Leonie was meteen alert. Eens kijken of er iets bijgeschreven stond waar ze wat mee kon. Demi was getagged, maar de jongen niet. Wie was hij? Was dit de jongen waar Demi het laatst over had gehad? Ze stuurde haar nicht een appje.’Leuke foto op Insta. Hoe heet ie?’ Glimlachend legde ze haar telefoon weg, er zou straks vast een reactie komen!

Loading full article...