#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.

Leonie’s kinderen waren nog bij haar en ze wilde aan hen niet laten merken dat ze een e-mail conflict had met Erik. Bovendien ging Julia de volgende dag met Mandy mee om een dag stewardess te zijn en ze wilde Julia’s voorpret niet bederven. Na de eerste blijdschap dat ze mee mocht naar Barcelona, had ze even bezwaar gemaakt tegen het dragen van een uniform die dag. Wat dat betreft was Julia een echte puber, stel je voor dat iemand haar zou zien in zo’n uniform en wat ze er wel niet van zouden zeggen! Leonie had daarop geantwoord dat diegene dan waarschijnlijk gewoon jaloers was. Want wie kreeg er nou zo’n kans? Met je buurvrouw mee om stewardess te zijn voor één dag? Het had nog even geduurd, maar inmiddels was Julia aan het idee gewend dat ze straks een echte stewardess zou zijn, mét uniform. Bovendien was ze natuurlijk niet de enige. Alle stewardessen liepen met zo’n uniform. Het had best even geduurd, maar morgen was het dan eindelijk zo ver!

Na het eten zat Leonie op de bank wat te appen met Ilse, uiteraard ook over de e-mail van Erik. ‘Tjemig, wat een botte boer. Maar realiseer je wel dat het ook jouw kinderen zijn en dat jij ook verantwoordelijk bent voor hun welzijn. Je zult dus voor ze op moeten komen, of Erik dat nou leuk vindt of niet.’ Leonie keek lang naar de tekst die Ilse haar stuurde. Ze had wel gelijk natuurlijk. Ze kon het nu op zijn beloop laten, maar haar kinderen hadden er last van. Dat kon ze dan wel proberen te compenseren, maar Erik moest gewoon begrijpen dat hij zijn kinderen pijn deed en dat het verder niet uitmaakte wat het bij Leonie veroorzaakte, ze waren immers gescheiden. Maar hij moest wel het welzijn van zijn kinderen in het oog houden. Ze liet het allemaal nog even op zich inwerken en toen de kinderen op bed lagen, besloot ze maar weer eens rustig voor een e-mail te gaan zitten.

‘Ik mag me inderdaad niet bemoeien met jouw huishouden en je bent er vrij in om om te gaan met wie je maar wil. Denk alleen wel aan het welzijn van je kinderen. Of je mij pijn doet, is niet belangrijk, je kinderen zijn dat wel. Bovendien zijn jouw kinderen ook mijn kinderen en let ik ook op hun welzijn en als ik zie dat ze het moeilijk hebben, trek ik aan de bel. De kans is groot dat ze het jou niet zullen laten zien, daarom moet ik het bij jou melden. Ik verwacht dat andersom ook. Als ik dingen verkeerd doe waar de kinderen moeite mee hebben, verwacht ik ook dat jij dat aankaart. Erik, we zullen altijd de ouders blijven van deze drie kinderen en dat moeten we zo goed mogelijk doen. Ze hebben al genoeg aan hun hoofd.’

Ze wist al wat Erik’s gevoelsmatige reactie op dat laatste zou zijn. Iets in de trant van dat dat haar schuld was omdat zij zo nodig moest scheiden, maar ze besloot het toch zo te versturen. In het beste geval kreeg ze geen antwoord, dat zou betekenen dat Erik voor zichzelf moest bekennen dat ze gelijk had.

Loading full article...