Hij woonde 3 huizen verderop. De buurman. Met zijn vrouw en een zoon van bijna 2 jaar. 

Ik weet dat zijn zoontje bijna 2 jaar is, omdat ik de ooievaar in de tuin zag staan toen ik er net een paar maanden woonde. Af en toe zag ik hem, de McDonalds buurman noemden we hem. Ik zag hem regelmatig in zijn werkkleding van het restaurant met de "gouden bogen". We zeiden "hoi" en "goedendag" tegen elkaar en die ene keer hielp hij me met startkabels omdat ik mijn lampen van de auto aan had laten staan.

De McDonalds buurman. Hij is niet meer. Gisteren kwam het bericht dat hij op 40-jarige leeftijd met een hartstilstand het leven heeft gelaten.  Werkelijk verschrikkelijk nieuws!

Het leven blijkt weer meedogenloos te kunnen zijn en zet mij na het horen van dit nieuws weer even met beide voeten op de grond. Alles voelt nu relatief en onbelangrijk. Zijn vrouw is zwanger van hun tweede kindje. Dit voorjaar wordt er een nieuwe ooievaar in de tuin verwacht. Het leven van dit jonge gezin moet op de kop staan momenteel.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Ingrid
Ook al ken ik de mensen niet goed, ik ben wel iemand die op mensen afstapt "Gaat het?" Zowel bij ziekte als bij overlijden...
Maar iedereen is anders, volg je gevoel. Misschien doet zich een situatie voor waarop jij weet dat het dan het moment is om er naar te vragen.
Reply
Rudi
Je moet iedere dag leven alsof het je laatste dag is, zegt men. Misschien is het wel zo dramatisch niet te formuleren, maar je moet wel genieten van iedere dag die je krijgt, want in het slechtste geval kan het inderdaad je laatste zijn. Goeie beschouwende blog :-)
Reply
CoteAimee
Jeetje, verdrietig. zeker voor zijn familie. En ja we zijn er nog, genieten van ieder moment!
Reply