Doorgaans benut ik de beentjes in Den Haag. Onlangs nog met mijn memorabele deelname aan de City-Pier-City #BeInspired dwars door mijn domicilie. Daags erna vertrokken we per vliegmachien naar het gezellige en zonovergoten Griekenland, Zakynthos, nader bepaald. Lekker even bijkomen van alle beslommeringen met als bijkomstigheid tropische temperaturen en de tijd aan mezelf. Na afloop van de vakantie, niet omdat het moet, maar temeer omdat het kan, een inschrijving voor 'De 15 van Wassenaar'. Zaterdags vliegen voor de vliegende start van zondag.

Dat er gelopen zou worden, stond buiten kijf. Hoever en -veel, de kwali- en kwantiteit zou als vanzelf een invulling krijgen. Schoenen en toebehoren ingepakt en bestemming bakermat van de marathon bereikt.

De eerste schreden krijgen gestalte in Zakynthos-Stad, de hoofdstad van het gelijknamige eiland. Langs een vrolijk vissershaventje, tegenover toeristentrekkende tentjes en met de gezellige golfslag als geleiding als tweemans tot aan den einder en herwaarts. Volledig verhard en absoluut autoluw. Bijtijds, dat dient gezegd, in verband met de temperatuur - al rond tienen zo'n graad of twintig...

De ronding van de kust maakte me nieuwsgierig. Afgesproken om samen op te lopen en eenmans een voorzichtige verkenning te voltrekken. Na de kaap te hebben gerond rende ik met een hellingspercentage van 14 de longen uit het lijf op hoogtestage in haarspeldbochten. De thermometer tikt de twintig aan, zesentwintig zelfs, wanneer ik na 130 meter klimmen een bord met 'uitkijkpunt' passeer. Ik was al op m'n hoede maar een roedel honden, drie in getal, herder van ras kwam ras hun natte neus in mijn zaken en zakken steken. Gulzig likte de ene viervoeter veelvuldig ziltig zweet van mijn blote benen en een ander keek hapklaar naar mijn hamstrings. De derde zorgde voor de blaffende begeleiding die me deed doorlopen in wandeltempo tot de vlooienbalen voorzichtig vaarwel gromden en terug hun hok in kwispelden.

De route naar beneden verliep een stuk voorspoediger; moest alleen waken niet hals over kop aan de voet van de berg te belanden waartegen ik eerder als zodanig tegenop had moeten zien. Met een vochtverlies van meer dan een liter dorst ik de dag erna niet weer een training in te plannen, waarvan akte.

Loading full article...