Ik huil de maan omhoog
en het voedert de wolf
met bloed en tranen

in mij ontwaakt
de nacht

terwijl de uil krast
in mijn hoofd
en z'n alziend oog
mijn muizenissen
met zijn starre blik
naar buiten staart

de wind is mijn huid
en de aarde mijn bed
ik ruik mijn angst
in grijs

maar mijn droom
is echter dan
de kleuren van de morgen.

 

© Rudi J.P. Lejaeghere

Gedicht uit de collectie van mijn Poe-achtige poëzie, een verzameling van 16 zwart geladen gedichten.

Loading full article...

Mooi geschreven zeg. Echt goed.
Dank je wel, Dieter :-)
Een weerwolf gedicht
Dank je wel, Enschede :-)