Onder de Vleugels van de Raaf: 14. Stilte na de storm (Poe-achtige gedichten)
Ik schrik door licht en scherpe flitsen
een ogenblik is het glashelder en klaar
alsof de duisternis is opgeslorpt
in mijn hoofd zie ik nu afgelijnd de dingen
mijn adem inhoudend tel ik het na
en krimp bij het onverwachte
het uitbreken van een krakende donder
in mijn oor slaat een hamer fel
het dak kreunt onder het sleuren
en het wilde snokken van de wind
mijn hart doet de geluiden na
en slaat als een gek op hol
zo slaat het weer en striemt het in regen
de hagel springt de goten uit
het water giet met stromen
de angst vloeit uit mijn ogen
de bomen buigen nederig voor vlagen
zij die het niet willen spattend kraken
ontkleed van tak en bladeren
de naakte waarheid zo dicht nabij
aan de horizon schijnt het licht van hoop
de kalme zee na woelige baren
de onwezenlijke stilte na de storm
ik ben veilig in je armen om te helen.
© Rudi J.P Lejaeghere
Onder de Vleugels van de Raaf
