Een tijdje geleden liep ik alleen door de winkelstraat. Ik ben een type die altijd rond mij kijkt, vaak onbedoelt oogcontact maak met de verkeerde mensen en ogen op mijn gat heb. Ik kan mij niet inbeelden dat ik de enige ben die rondkijkt en mensen 'van vroeger' dus ook vaak herkent. Die dag in het stad was dit dus ook het geval. Ik zag iemand lopen die ik eigenlijk niet wou spreken omdat het al zo lang geleden is, we elkaar niet op Facebook hebben (en dus ook geen vriendjes zijn, uiteraard) en omdat ik ook bijgod niet zou weten wat ik zou moeten zeggen tegen hem.
Dus ik deed alsof ik hem niet zag en mijn alsof gsm heel erg interessant was. Opeens passeerde hij en hoorde ik mijn naam. Ik keek op, kneep mijn ogen samen alsof ik aan het nadenken was en zei uiteindelijk "Aah, Tom? Hey! Hoe is het?" Ik moet zeggen: Kuddos voor mijn acteerprestatie, al zeg ik het zelf! Hij knikte al lachend en uiteindelijk deden we ons beleefdheidspraatje. Wat doe jij nog in het leven? Loopt het een beetje zoals gepland? Natuurlijk loopt het niet zoals gepland. Want bij wie wel? Toen ik 18 jaar was ging ik als administratief bediende werken in een bedrijf voor het restje van mijn leven. Uiteindelijk ben ik al 5 jobs verder en heb ik 7 jaar later nog geen clue wat ik wil aanvangen met mijn leven. Ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik heb mogen ondervinden dat het leven geen picnick is waar alles vanzelf komt. Nee, je moet zelf je mandje meenemen, zelf kijken voor je brood en beleg en als je het vergeet, dan is het er gewoon niet. Je moet hard knokken voor je leven en je wensen dus.
Maar bon, ik dwaal af. Uiteindelijk gingen we weer elk ons eigen weg. Ik moet toegeven dat ik wel onder de indruk was dat hij het toch de moeite vond om even gedag te zeggen. Dat deed mij wel nadenken over hoe asociaal ik eigenlijk ben wat betreft bekenden. Ik vind het gemakkelijker om te doen alsof ik ze niet gezien heb dan om er een gesprek mee aan te gaan over koetjes en kalfjes en de ongemakkelijke "Zo... Dan ben ik er maar eens mee weg.." als afsluiter. Maar toch is het vaak erg prettig om nog eens een oude bekende tegen het lijf te lopen.
Met een vrij grote smile op mijn gezicht liep ik terug verder door de winkelstraat. Opeens zag ik in mijn ooghoek een een ex-collega van mij mijn kant op komen. Hmm. Interessante GSM in 3..2..1.
