Ik weet ook niet precies hoe 't komt dat ik ben zoals ik ben, of misschien weet ik dat wel? Maar ben ik dan echt zo gemeen, harteloos en respectloos? Ben ik dan echt zo'n persoon? Dit is wat jij mij altijd liet merken. Ik was niet de juiste, ik was niet goed genoeg en jarenlang was er zoveel mis met mij in jou ogen, maar was dat ook echt zo? Eigenlijk heb jij mij al die jaren doen geloven dat ik er niet mocht zijn, dat ik niet goed was en ik alles fout aan 't doen was wat maar fout kon gaan.
Maar eigenlijk was jij al die tijd bezig met mij te sloten, mijn kapot te maken. Hoe hard 't nu ook klinkt, 't was gewoon de waarheid, 't is gewoon de waarheid. Jij keek toe met zoveel anderen hoe ik steeds eenzamer werd, hoe mensen afstand van mij namen en hoe ik afstand nam van iedereen. Hoe ik niet meer mezelf durfde te zijn.
meHoe hard 't nu ook klinkt, 't was gewoon de waarheid, 't is gewoon de waarheid.
Lange tijd heb ik moeten vechten tegen de mensen om mij heen, maar vooral tegenover mijzelf. Ik ging geloven wat jij mij iedere dag vertelde, wat jij mij iedere dag liet blijken. Ik was walgelijk, lelijk, hoorde hier niet thuis, kon beter dood gaan. Niemand die van mij hield en dat zal ook nooit iemand gaan doen. Dat heb ik lange tijd gedacht. Maar vooral hield ik niet van mijzelf. Ik vond mezelf niet goed genoeg, lelijk, overbodig en ga zo maar door. Ik was niet sterk genoeg. En ik zal nooit sterk genoeg zijn om hier uit te komen.
