Rust in de puinhoop

Wanneer ik 's ochtends weer wakker wordt naar een lange nacht wakker te hebben gelegen, wens ik om weer terug in slaap te kunnen vallen. Te dromen over de mooie momenten uit 't leven, de herinneringen met dierbaren die er niet meer zijn her te beleven. Ik verlang 's ochtends vaak naar de rust en de donkerte van de nacht.

Er zijn dagen waarin ik opensta voor veranderingen. Ik de ochtend anders inzie en de dag als een positief iets voor mij zie. Er zijn dagen dat de regenbuien plaats hebben gemaakt voor de wolken die langzaam openbreken en waar de zon achter vandaan komt. Dagen dat ik uitkijk naar bijzondere, mooie en fijne momenten. Dagen dat ik kan genieten van een vriendin die mij plotseling een berichtje stuurt, dagen dat ik kan genieten van de vogels die fluiten, de mensen die mij onderweg begroeten met een glimlach.

Maar stiekem, heel stiekem verlang ik terug naar de donkerte, de stilte en de leegte. Geen verplichtingen en geen verlangens. Verlang ik weer even terug naar de herinneringen, de dromen en de rust. Want er is een soort rust te vinden in de grote puinhoop in mijn hoofd, en daarom ben ik juist veelte bang om deze puinhoop op te ruimen.

Want er is een soort rust te vinden in de grote puinhoop in mijn hoofd, en daarom ben ik juist veelte bang om deze puinhoop op te ruimen.

Janneke (ik)