Ons voorbeeld doet volgen... kinderen aan de burn-out

Vandaag las ik een interessant artikeltje van RTL Nieuws waarin aandacht werd geschonken aan een toch wel bijzonder fenomeen; een burn-out bij kinderen. Het artikel stelt dat (spoiler alert) de prestatiemaatschappij waarin we leven is doorgesijpeld in niet alleen de levens van ons volwassenen, maar ook in de levens van onze kroost. Onmiddellijk na het lezen van dit artikeltje plaatste ik een bericht op LinkedIn met de verwachting dat het onderwerp daarna z'n plekje had gevonden in mijn gedachten.

Maar dat deed het niet. De interne drang om hier toch wat dieper op in te gaan was niet te stoppen. En je leest daar nu het resultaat van.

Laat me eerst even pas op de plaats maken; ik ben geen opvoedkundige. Zelfs mijn zes jaar dat ik, on afgerond, op de Pabo heb gezeten mogen niet meetellen hierin. Ik bekijk dit onderwerp dan ook met de bril op van een loopbaancoach. Want loopbaancoaching gaat verder dan alleen iemand z'n droombaan laten ontdekken. Als loopbaancoach onderzoek ik ook de onderliggende drijfveren van iemand. Waarom doen we wat we doen? Waar komt ons gedrag, en de keuzes die we in onze levens maken, vandaan? In hoeverre kunnen en mogen we authentiek zijn? Welke sociale meetlatten zijn er en welke invloed hebben die op iemand? En ga zo maar door.

En als er één doelgroep is die super authentiek is... dan zijn het kinderen wel. Ondanks dat op jonge leeftijd kinderen al sociaal wenselijk gedrag aanleren blijft hun authentieke karakter volop de voorgrond aanwezig. Kinderen zoeken erkenning en bevestiging van ons als ouders. En evolutionair gezien is dat logisch, het vergroot de kans op goede zorg (overleven!) voor het kind. Daarnaast leren jonge kinderen de voor hun nog onbekende wereld kennen door het voorbeeld van hun omgeving te observeren; het gezin en zeker daarin de rol van de ouders.