'Zo zo, wat weegt die brancard zwaar.' Oom Bart probeerde samen met zijn vrouw de constructie met oma erop te dragen. 'Het is dat ik regelmatig de sportschool bezoek, anders werd het om de zoveel meter even uitpuffen.' Hij had eerder Kees en Piet de meegenomen tas aangereikt om de enorme steen in op te bergen. 'Dat kunnen we niet zomaar meenemen' was de reactie van Kees. 'Ik vind dat we beter een aantal foto's kunnen maken als bewijs een ontdekking te hebben vastgelegd.' Oom Bart stopte voor een moment.

'Luister, deze stam zal er niet om wakker liggen. Er zijn meer dan genoeg stenen in dit bos om de stamleden niet te laten denken dat er een exemplaar ontbreekt. Dus open die tas en stop het zware ding erin.' Hij kwam dreigend over en wilde met de brancard het kamp verlaten. 'We hebben de stamleden niet eens bedankt, ze zijn een kwartier geleden naar de hutten teruggegaan' merkte zijn vrouw op. 'Dat geeft niet, we kunnen nu beter voortmaken om oma naar mijn auto te dragen.' Hij stond nu echt in een startpositie om het kamp te verlaten. Kees en Piet draaiden zich besluiteloos om met de bedoeling de steen in de grote tas mee te nemen. Wat in eerste instantie uitzag als diefstal zou bij de aankomst in het verblijf van oma een bewijsstuk zijn voor de familiestamboom.

Loading full article...