De bel gaat en oom Frits doet de deur open. Er staat een jongeman op de stoep.
‘Hallo, ik ben Kareltje’, en hij kijkt de gang in, ‘ik zou graag tante Coby eens willen spreken.’
Gastvrij als oom en tante zijn zitten ze al snel alle drie achter een flinke kop koffie. Mét koekje, natuurlijk.
Al gauw komt het gesprek op Valentijnsdag, blijkbaar wil de jongeman daar iets over weten. Oom krijgt een kleur, hij droomt nog vaak over het modderfiguur van enkele jaren geleden.
Tante Coby ook, ze glimlacht.
‘Weet je,’ zegt ze, ‘Veel mensen vragen zich af wat ze voor hun geliefde moeten kopen. En in dat woordje -moeten- zit het probleem. Je moet niks, je mag. En als je van elkaar houdt is dat al voldoende. Elke dag weer. En regelmatig bloemen en bonbons horen daar gewoon bij.’
(c) 2018 Hans van Gemert
Afbeelding: Pixabay
Dit #verhaal is geschreven in de 140woorden uitdaging van Miranda (FB), deze maand met 'voorjaarsdroom', dat ook in delen gebruikt mag worden. Daarnaast ook passend in de Valentijns-challenge van Peterdenharder:
