Het kussen houd ik vast, in de aanslag en hef het omhoog...

Kijk hem daar nou eens liggen, zijn ogen gesloten, zijn mond half geopend, er drupt wat kwijl net uit zijn mondhoek en hij kreunt licht. Zal hij dromen? Over mijn kussen? Ik pers mijn lippen op elkaar, wik en weeg.

Ja, hij kan mateloos irritant zijn, mijn ergernissen stapelen zich regelmatig op en dan ontsteek ik onherroepelijk in razernij. Blinde woede. Totaal ongecontroleerde boosheid. Terecht. Meer dan terecht.

Maar zijn ontwapende glimlach doet me weer smelten, zijn onbeholpen sorry, zijn vertederende excuuskussen, zijn onverminderde adoreren.... Neemt hij mijn ontelbare onvolkomenheden niet voor lief? Mijn obsessies, mijn onhebbelijkheden, mijn gezeur en overdreven theatraal geëmmer?

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

5 comments
Flying Eagle
Het stilzwijgen van Dana is onvoorwaardelijk gesmoord... Dat belooft wat! ☺
Reply
Dana
@Flying Eagle komende maand hoop ik actiever te zijn. Ik beloof niets hoor, maar zal mijn best doen.
Reply
marijke
leuk verhaal zit er nu om te glimlachen......
Reply
Toto Animo
Dat is echt wel smoorverliefd, he?
Reply