Onvrede……
Een dag die begon met ons vast patroon. Al is die al aardig vastgeroest, en dat is niet geheel positief zeg maar.
De wekker ging weer veel te vroeg van man lief. Hij maar ook zeker ik heb gewoon teveel moeite om uit het warme comfortabele bed te komen, waar ik vóór het eerst om mijn nieuwe met wol gevulde kussen heb geslapen.
Na 10x snoezen dan toch alle kracht en moed bij elkaar verzameld, en met de nodige tegenzin uit bed gerold.
Opweg naar de vriezer om een brood te pakken stap ik met mijn blote voet op een scherp dingetje. Geloof me, je bent wakker. Het bleek een kapot speelgoed balletje te zijn van de kittens. Stefan komt beneden en kijkt mij net zo gezellig aan als dat ik mij voel.
Met het koude brood in mijn hand loop ik door naar de koffie machine.
Gister ochtend moest ik wakker worden zonder een lekker bakkie nespresso, gewoonweg omdat ik te laat was met bestellen. Maar voor hun heb ik zo veel koffie dat ik het hele dorp kan voorzien van een goed bakkie pleur!
Bepakt en bezakt vertrekt stefan naar zijn klus. En ik kruip op mijn groen gekleurde fluweelzachte stoel voor de tv. Het is gewoon nog stik donker buiten, dus genieten van mijn uitzicht word het hem nog niet.
Na 3 koppen koffie is het tijd om de broodtrommels en ontbijtjes klaar te maken voor de meiden, want ja school hoor ik al roepen.
Zoals iedere ochtend geeft het de nodige weerstand bij nummer 2, al is nummer 1 ook niet blij. Voor vanmorgen loods ik ze maar onder de douche, waar ik DE grote fout maakte door ze samen er onder te doen. Ik kom tot de ontdekking dat mijn gekozen opleiding voor sportmasseur voor nu geen goed idee was, want ik had beter voor de politieacademie kunnen gaan, of toch jurist.....
Kids naar school. Tijd voor mama, nee tijd voor koffie. Ik voel dat het een lange dag gaat worden. Naast de koffie neem ik nu ook een fles water, natuurlijk met een waterdrop erin.
Nu kan ik wel van het uitzicht genieten als ik op de stoel ga zitten. Met veel plezier zie ik hoe de vogeltjes druk zijn met het zoeken naar eten. De mezenbollen, potten pindakaas, meelwormen, pinda’s en al dat strooigoed mag wel weer worden aangevuld, want nu het steeds kouder word hebben de vogeltjes meer vetten en voedingstoffen nodig.
Op het moment dat ik mij dit realiseer voel ik een knor in mijn maag. Ook ik moet eten. Ik ben inmiddels z’n 3 uur wakker en 4 bakken koffie is niet echt een goede bodem. Zucht, dan maar een broodje maken.
Ik plof met mijn broodje op de stoel en besluit mijn Facebook te openen. Na het scrollen door de nodige berichten erger ik mij weer groen en geel. De bemoeizucht, ontevredenheid, het beoordelen van elkaar, het verbaal afmaken, het word steeds gekker. Hierdoor merk ik dat ook ik steeds minder plaats. Maar dat het mij veel energie kost om niet te reageren op berichten.
Ook bedenk ik mij dat het gewoon weg niet meer mag om je mening te geven. Ik durf bijvoorbeeld niet te plaatsen dat ik een heerlijke hachee aan het maken ben. Of dat ik lekker op vakantie wil/ga naar curacao. Dat ik trots ben op onze verbouwing. Of even klagen omdat het opvoeden van de dames een uitdaging is.
Het is gewoonweg verstandig om je mond te houden in deze tijd.
Al merk ik dat het me gaat opbreken. Steeds vaker merk ik dat ik een kort lontje heb. Onbedoeld snauw ik iemand af. Dat wil ik eigenlijk niet, ik ben niet zo. Toch gebeurt het.
Ik wilde op enig moment toch een reactie geven op een bericht wat ik las op ‘feestboek’. Oh echt ik had een mega verhaal..... toch heb ik hem kunnen verwijderen voor het te laat was.
Nu, nu schrijf ik dit verhaal. Een verhaal wat ik ook vaker wil doen.
Er zijn momenten dat ik barst van de ideeen om op te schrijven, maar op de een of andere manier komt het er niet uit.
Voor nu ben ik ook al meerdere dagen bezig om dit verhaal te schrijven. Niet omdat ik geen tijd heb, of omdat ik geen inspiratie heb, maar meer omdat ik teveel wil opschrijven. Ik wil schrijven over de frustraties, over de lelijke verhalen die ik hoor om mij heen, vervelende momenten van de dag, knelpunten uit mijn verleden. Er spookt zo veel door mijn hoofd. Mijn valkuil is dat ik weer eens teveel wil....... maar?
Laat dit mijn zeur moment zijn.
Ik ga er een eind aan breien..... hoop ooit nog een kort verhaal te schrijven..... of toch een roman? Of een boek met verschillende korte verhalen?
We zien het wel.
#kortverhaal #zeuren #piekeren #negatief #positief
😘
Sharing = earning
1,000,000 views = € 1,000
100,000 views = € 100
10,000 views = € 10
1,000 views = € 1
500 views = € 0.50
250 views = € 0.25
100 views = € 0.10
50 views = € 0.05
25 views = € 0.025
10 views = € 0.01
And much more
- Comments (6)
- Recommended
- Milestones
Here are your recommended items...
Here are your milestones...
It's nice that you're back!