Onze Griekenlanddroom mei 2018_02

We rijden door het prachtige landschap maar ik heb er geen gevoel bij. We zijn redelijk op tijd in Ancona  alwaar we bij de haven mogen aansluiten in de rij om ons ticket om te laten boeken. We zijn niet de enigen en na ons groeit de rij. We vragen ons ook af of we inderdaad om 18:00 zullen vertrekken. Na ongeveer 1 á 1,5 uur zijn we eindelijk weer buiten waar we door mogen rijden naar de douane. Een vriendelijke jongedame (lees: vreselijk arrogante tr..) controleert onze tickets en paspoorten en Ron en ik mogen door. Bij papa zijn er echter problemen. De jongen van de tickets had het nummerbord al verkeerd genoteerd. Dit hebben we nog recht weten te zetten maar daardoor is hij een papiertje vergeten af te scheuren. Dit stukje papier maakt dat papa niet door mag rijden. Na een vriendelijke “Why does it matter to me that he is your father?!” van de allervriendelijkste douanebeambte rijden wij toch gezamenlijk terug naar het kantoor om daar een stukje papier van 2 bij 3 cm af te laten scheuren zodat we nu (zonder dat ze controleren of dit papiertje daadwerkelijk is afgescheurd) mogen doorrijden.

Het is inmiddels 17 uur en tegen 17:30 kunnen we inderdaad de boot op. Al met al is iedereen redelijk op tijd op de boot. Waar zich bij de receptie weer een lange rij heeft gevormd voor het inchecken en de uitgifte van de hutsleutels. Het is echt een groot varend  hotel met een bar, theater, bioscoop, videohal, internetcorner, zwembad, shop, selfservice restaurant en gewoon restaurant.  Maar alleen  de restaurants en de bar zijn geopend en de rest blijft de hele vaart gesloten. We gaan die avond op tijd naar bed en de volgende morgen is het gelukkig mooi weer zodat we gedurende een lange tijd heerlijk van de zon kunnen genieten boven op het dek. Het is gelukkig wat heiig zodat we Parga ’s morgens om half 10 niet kunnen zien liggen (wetende dat we er pas vanavond om half 10 zullen arriveren). Ach je moet alles een keer hebben meegemaakt.

Om 18 uur rijden we uiteindelijk van de boot om op weg te gaan naar Katavothra. Onderweg is het heerlijk rustig en het uitzicht is prachtig. Griekenland laat zich in ieder geval van zijn beste kant aan papa zien. Het is zijn eerste keer in Griekenland dus dat maakt de tocht ook wel weer leuk. Om kwart over 9 zijn we uiteindelijk in het dorp en na onze auto voor het huis te hebben geparkeerd en onze Griekse buurvrouw even hallo te hebben gezegd lopen we gedrieën naar het café voor wat eten en een welverdiende borrel. We worden hartelijk ontvangen door de familie van het café en natuurlijk door Jan en Maria.