Onze Griekenlanddroom mei 2018_05

Vandaag staan we vroeg op omdat we niet weten hoe laat en of Alekkos er vandaag zal zijn. Ik moet om 10 uur bij Betty zijn (mijn Hongaarse vriendin) voor een Rosenmassage. Altijd wanneer ik hier ben geeft zij mij een sessie en doe ik bij haar een sessie met waar ik goed in ben. Wanneer ik weer terugloop naar de auto kom ik Wim nog tegen met zijn familie en we kletsen nog even. Om 12 uur ben ik terug en is het eerste deel van het materiaal geleverd. Alekkos heeft aangegeven dat hij er morgen om 7 uur zal zijn. Papa is inmiddels druk met het schilderen van ons hek op de veranda en Ron wil vandaag de tijdelijke logeerkamer schilderen. Ik heb kleine klusjes zoals koffie zetten, het schilderen van twee kandelaars, een spiegel en accessoires voor de gordijnroede. Wanneer Ron de kamer heeft gelatext schilder ik nog een keer het kozijn en deur. Morgen nog een keer en dan is die kamer op het plafond na ook weer een heel eind gereed. Het hek van de veranda is aan het einde van de dag klaar en ziet er super mooi uit. Het zwart glanst helemaal en de hele veranda lijkt er van op te knappen. ’s Avonds maken we nog een mooie tocht door de bergen naar Perdika waar we wat drinken en eten. We hebben het gevoel dat we toch een beetje zijn opgeschoten en morgen komt eindelijk Alekkos dus hopelijk komt ook daar nu wat garen op de klos.

Om kwart over 7 staat daadwerkelijk Alekkos voor onze poort. Hij heeft een maat bij zich en al snel zijn ze bezig op het dak. Ze laten er geen gras over groeien en binnen de kortste keren ligt het hele dag eraf. De mannen werken hard maar ze stuiten wel op een aantal problemen. Blijkbaar is het normaal in Griekenland om pas tijdens het werk te ontdekken of iets al dan niet werkt. Onze draagmuur blijkt niet hoog genoeg om de helling van het dak goed te krijgen. Er wordt druk getelefoneerd of er iemand is die het dak hoger kan metselen. En nog geen kwartier later staat er iemand voor de deur die een kijkje komt nemen. Die middag nog wordt het materiaal geleverd. Ook het puin wordt netjes opgeruimd en afgevoerd. Alekkos en zijn maat zijn rond 2 uur weg en wij gaan ervan uit dat ze na de mesimeri weer terugkomen om de stutten in de slaapkamer te plaatsen en het dak met zeil af te dekken. Althans dit is wat wij hebben begrepen. Om kwart voor 6 beginnen we ons af te vragen of dit inderdaad het geval zal zijn. Papa heeft inmiddels ook de poort van de tuin zwart geschilderd dus er is weer een projectje van onze lijst. Ik heb mijn klussen ook af op de deur van de logeerkamer na maar helaas staan deze klussen niet op de lijst. Ik draai nog maar weer eens een wasje en ruim het huis weer een beetje op. Verder neem ik nu even de tijd om wat te bloggen want ook dat schiet er deze vakantie weer een beetje bij in. Wel klik ik elke dag netjes 10 advertenties. Ik ben sinds een tijdje bezig met een nieuwe manier van sparen. Mede om wat extra inkomen te genereren wanneer we in Griekenland gaan wonen. Maar goed dat zien we tegen die tijd wel voorlopig is het leuk om te zien hoe ons bedrag dagelijks oploopt en krijg ik meer en meer vertrouwen in het bedrijf waarbij ik dit doe. Minder vertrouwen  hebben we inmiddels in het feit of de mannen terugkomen om ons dak af te dekken. Wanneer papa en ik bezig zijn met een rondje klootschieten in het dorp zien we de lucht donkerder en donkerder worden. We gaan toch maar terug naar huis alwaar de overbuurvrouw mij aanhoudt. Of ik gezien heb dat er regen dreigt te vallen en wat we gaan doen als dit zo is. Onze overbuurvrouw is al zeil aan het zoeken en haar man is naar haar schoonzus om te kijken wat ze daar kan krijgen. Ron is naar Jan en Maria om te kijken of zij misschien nog een stuk zeil hebben liggen en een deel van het huis heeft Ron al kunnen afdekken met een groot zeil van hun boot maar het is lang niet genoeg wanneer het echt gaat regenen. Ik bel ondertussen met Alekkos en onze overbuurvrouw wil gelukkig het woord we voeren. Ze gebied hem letterlijk om te komen om ons huis af te dekken. Hij is 10 minuten later bij ons om te vertellen dat hij zeil gaat halen in Karteri (een plaatsje 8 km verderop!) Logica is soms ver te zoeken zullen we maar zeggen. Maar uiteindelijk is Alekko net op tijd terug en ligt het zeil erop wanneer de eerste druppels vallen. Het is niet heel veel maar genoeg om onze gipsen plafond helemaal naar de mallemoer te helpen. Dus we zijn enorm blij dat het gelukt is en kunnen nu met een gerust hart gaan slapen. Hoewel… Ik lig toch nog even wakker wanneer het wederom begint met regenen. De regen is nu in principe niet meer erg maar wanneer het erbij zou waaien zouden we alsnog een probleem kunnen hebben. Wanneer het na 12en weer droog is val ook ik in slaap. Morgen moeten we weer om half 7 op want dan wordt de muur opgehoogd en mogen papa en ik op stap om spullen voor de riolering te gaan kopen.