Op bezoek bij mijn eigen dochter.

Daar zit ik dan, zaterdag ochtend vroeg aan mijn koffie en ontbijtje, te bedenken hoe ik me kan voorbereiden op het bezoek van zometeen.. ik ga op bezoek bij mijn eigen dochter. wat klinkt het raar om dat te moeten zeggen.

ik mag geen emotie laten zien als MIJN dochter pleegmoeder MAMA noemt. ik mag daar niets van zeggen ik mag haar niet corrigeren, maar hoe dan? Ik mag niet tegen mijn eigen dochter zeggen; Maar moppie, ik ben toch jou mama? want nee daarmee zou ze loyaliteits conflicten kunnen krijgen.. aan de ene kant, ja misschien hebben ze wel gelijk, maar aan de andere kant, je kan een meisje wat 9 word toch wel uitleggen wie haar echte mama is en dat dat een pleegmama is?? maar dan krijg ik van pleegmoeder te horen van ja maar ze wil er zo graag bij horen dat we dat maar toestaan.....

en dan ben ik misschien heel hard en kort door de bocht hoor, maar.... ze zal toch ook nooit deel uitmaken van HUN?! het is toch ook gewoon de realiteit dat ze MIJN dochter is en ik HAAR moeder??!! ze zal toch juist met de situatie moeten leren omgaan hoe hij is? Dat ze inderdaad in een pleeggezin woont, en dat dat haar echte familie/gezin niet is. hoe graag ze er ook bij zou willen horen. en echt, ik zeg dit niet alleen uit eigenbelang, natuurlijk vind ik het vervelend om te horen dat mijn dochter mama zegt tegen een ander, maar het gaat nog wel wat dieper. mijn dochter heeft hechtingsproblemen, en wat ze nu op dit moment doet is in haar eigen fantasie wereldje leven, en ik ben van mening dat dat absoluut niet gestimuleerd moet worden.

wat ze nu laat zien is juist haar problematiek, en pleegmoeder wil daar niets van zeggen volgens de gezinsvoogd omdat ze anders in conflict komt met het kind. echt, ik hoorde het en mijn broek zakte er vanaf. het is toch je taak op te voeden..??!! toch niet om het vriendje van het kind te spelen?