In 1993 mocht ik ook deel uit maken van deze onvergetelijke ervaring. We konden ons enerzijds amper voorstellen hoe de leefomstandigheden daar waren en dan nog niet gesproken van de hygiënische omstandigheden. Van psychotherapie was er hoegenaamd geen ... Show moreIn 1993 mocht ik ook deel uit maken van deze onvergetelijke ervaring. We konden ons enerzijds amper voorstellen hoe de leefomstandigheden daar waren en dan nog niet gesproken van de hygiënische omstandigheden. Van psychotherapie was er hoegenaamd geen sprake. Er waren mannen bij die in onze wereld met de juiste hulp weer op een normale manier zouden kunnen functioneren in de maatschappij. Sommigen waren ronduit intelligent en konden zeer interessante verhalen vertellen. De studenten van de KUL die er op dat moment ook waren om de cliënten pedagogisch te ondersteunen deden hen echt opleven. Maar iedereen wist nadat we weer huiswaarts keerden, alles weer in het oude patroon zou hervallen.
Ik zal die kans om dat tijdperk in een post communistisch land nooit vergeten. Het heeft een zeer diepe indruk op mij nagelaten, en heeft er mee toe bijgedragen dat ik, ondanks dat ik het goed heb, toch zo sober mogelijk probeer te leven.
Geert Peeters
Triest en bijzonder bericht. Vraag ik of het op verblijfsafdelingen echt veel verbeterd is. Het is ook al weer 10 jaar geleden dat ik een acute-opname/kortverblijfafdeling zag en het was er niet vuil, dat niet, maar er waren wel te weinig bedden voor cliënten/patiënten en privacy was 0 (nul).
Heel aangrijpend en confronterende blog. De reportages van op tv herinner ik me ook, en we hadden ook mensen in de vriendenkring die verspreidt over de wereld "vrijwilligerswerk" deden, hun verhalen zie ik hier... Show moreHeel aangrijpend en confronterende blog. De reportages van op tv herinner ik me ook, en we hadden ook mensen in de vriendenkring die verspreidt over de wereld "vrijwilligerswerk" deden, hun verhalen zie ik hier terug.
Ik heb het hier al eerder gezegd "het mens-dom en het dieren-rijk"
Deze impressie zal je nooit loslaten, wel jammer dat je totaal geen contact meer hebt, maar vrees dat het vandaag de dag niet beter gesteld is :-(
Nee idd dat vrees ik ook . Maar hou hoop er ooit in de toekomst weer eens heen te gaan. Ik zou het nu lichamelijke ook niet trekken om te gaan. Maar goed. Hoop doet leven.
Een heel heftig verhaal, ook zoals je al aangaf heftige foto's. Hoe ze mensen toch behandelen is met geen woord te beschrijven. Je kan dat hier niet indenken. :-)
Amai ja heel heftig! Die reportage is ook iets wat ik me nog duidelijk herinner, verschrikkelijke beelden! En dan het echt in levende lijve zien moet enorm shockerend geweest zijn! Goed dat je dit nog eens in de kijker plaatst en ja vraag mij ook regelmatig af hoe het daar nu is.
Dit is eigenlijk zo erg dat ik geen woorden heb..ik kom uit Roemenië maar in die tijd was ik 6 jaar oud. Ik hoor verhalen nog van mijn oma hoe vroeger was. Haar moeder heeft haar ouders verloren toen ze 14 jaar oud was en ze moest op straat gaan slapen. En ... Show moreDit is eigenlijk zo erg dat ik geen woorden heb..ik kom uit Roemenië maar in die tijd was ik 6 jaar oud. Ik hoor verhalen nog van mijn oma hoe vroeger was. Haar moeder heeft haar ouders verloren toen ze 14 jaar oud was en ze moest op straat gaan slapen. En haar vader heeft zijn moeder verloren ook toen hij nog kind was. Zijn stiefmoeder was een trut en altijd heel agressief met de kinderen. Een keer was ze zo boos op zijn kleine zusje die 3 jaar oud was dat ze heeft haar in de vuur gegooid. Hij was toen 15 en kon haar net op tijd redden. Ik vroeg aan mijn oma waarom is hij niet naar politie gegaan. En mijn oma zei dat de politie deed niks voor de mensen. In de dorpjes leven mensen nu nog steeds in zelfgemaakte huizen uit aard en hebben geen wc. Honden zwerven op straat , mensen hebben niks te eten, maar meneer president heeft 5 villa's. Prijzen zijn soms hoger dan in Nederland in de supermarkt maar minimum salaris is 350 euro.Roemenië is een mooie om te bezoeken. Maar het is een shock om te zien hoe arme mensen leven. Ik kan jouw blog niet op Fb delen want word zeker verwijderd maar ik deel het op whatsapp.
Bedankt voor je reactie Gina, het is idd heel erg. De momenten en periodes dat ik daar doorbracht waren vaak heel mooi. Maar ook deze schrijnende situaties heb ik gezien, overvolle weeshuizen, straatkinderen/ honden, families wonend bij en van vuilnisbelten.... Show moreBedankt voor je reactie Gina, het is idd heel erg. De momenten en periodes dat ik daar doorbracht waren vaak heel mooi. Maar ook deze schrijnende situaties heb ik gezien, overvolle weeshuizen, straatkinderen/ honden, families wonend bij en van vuilnisbelten. Toen ik in 1994 de 1e keer was geweest en thuis was heb ik het er maanden lang erg moeilijk mee gehad. Ik wou en zou wat doen. Maar je stond er machteloos bij. Ik mag van een voorrecht spreken dat we echt in de kleine dorpje en bij de plaatselijke bevolking kwamen. Met reisorganisaties word dit veelal vermeden en kom je alleen op mooie plaatsen en verblijven terecht. Niet voor niets heb ik Roemenië diep in mijn hart zitten. Je weet pas wat er speelt als je het zelf hebt ervaren.
Dat klopt Hans, het was echt onbeschrijfelijk. Het is ook erg moeilijk om zoiets over te brengen naar anderen. De foto's spreken al voorzich, maar de hele sfeer en aangrijpende geur is haast niet te verwoorden.
Ik zal die kans om dat tijdperk in een post communistisch land nooit vergeten. Het heeft een zeer diepe indruk op mij nagelaten, en heeft er mee toe bijgedragen dat ik, ondanks dat ik het goed heb, toch zo sober mogelijk probeer te leven.
Geert Peeters
Ik heb het hier al eerder gezegd "het mens-dom en het dieren-rijk"
Deze impressie zal je nooit loslaten, wel jammer dat je totaal geen contact meer hebt, maar vrees dat het vandaag de dag niet beter gesteld is :-(