Op weg naar werken

Vlak voor ik zwanger werd was ik op het punt gekomen dat ik het aandurfde om te gaan solliciteren naar een baan waarbij ik weinig contacten zou hebben met collega’s. Bij postnl wilde ze mij niet hebben, ik denk omdat ik niet makkelijk de post kon vervoeren op een gewone fiets maar daar een fietskar bij nodig had. Toen mocht dat nog niet. Ik heb gesolliciteerd, ik ben op gesprek geweest maar nooit terug gebeld of een brief ontvangen. Dus ik zocht een andere manier om geld te verdienen. Dat lukte en ik kreeg een kleine postwijk met post van SANDD. Een paar maanden later bleek dat ik zwanger was. Zodra ik wist heb ik dit gemeld want ik merkte dat ik geen invalwijk er naast kon doen. Dit ging ruim een half jaar goed. Tot mijn buik in de weg kwam te zitten vanwege mijn zwangerschap.

Dat stoppen met de postbezorging ging ook nog eens met een omweg. Ik had met de manager van de post een stop datum afgesproken. Vlak voor ik zou stoppen merkte ik dat ik niet meer kon. Ik moest de avond van te voren de post sorteren en de dag daarna deze bezorgen. Nu zou het niet zo erg zijn als alle brievenbussen op een gewone hoogte zaten maar dat was lang niet overal zo. Sommige brievenbussen zaten net boven de grond. Ik moest dus soms heel diep bukken om de brieven te bezorgen. Dat ging echt niet fijn meer. Denk dan daar ook eens een baby (bij geboorte ruim 4 kilo) en zooitje vruchtwater er bij dan is dat nu niet echt goed meer te doen. Ik gaf een paar weken van te voren aan dat ik niet meer kon. Lastig puntje was ook dat de wijken opnieuw werden ingedeeld en mijn wijk te vervallen kwam. De manager wilde voor die paar weken niet opnieuw iemand inwerken  en legde verantwoording bij mij neer.