Ik wil werken

Vlak voor ik zwanger werd was ik op het punt gekomen dat ik het aandurfde om te gaan solliciteren naar een baan waarbij ik weinig contacten zou hebben met collega’s. Bij postnl wilde ze mij niet hebben, ik denk omdat ik niet makkelijk de post kon vervoeren op een gewone fiets maar daar een fietskar bij nodig had. Toen mocht dat nog niet. Ik heb gesolliciteerd, ik ben op gesprek geweest maar nooit terug gebeld of een brief ontvangen. Dus ik zocht een andere manier om geld te verdienen. Dat lukte en ik kreeg een kleine postwijk met post van SANDD. Een paar maanden later bleek dat ik zwanger was. Zodra ik wist heb ik dit gemeld want ik merkte dat ik geen invalwijk er naast kon doen. Dit ging ruim een half jaar goed. Tot mijn buik in de weg kwam te zitten vanwege mijn zwangerschap.

Dit trek ik niet meer.

Dat stoppen met de postbezorging ging ook nog eens met een omweg. Ik had met de manager van de post een stop datum afgesproken. Vlak voor ik zou stoppen merkte ik dat ik niet meer kon. Ik moest de avond van te voren de post sorteren en de dag daarna deze bezorgen. Nu zou het niet zo erg zijn als alle brievenbussen op een gewone hoogte zaten maar dat was lang niet overal zo. Sommige brievenbussen zaten net boven de grond. Ik moest dus soms heel diep bukken om de brieven te bezorgen. Dat ging echt niet fijn meer. Denk dan daar ook eens een baby (bij geboorte ruim 4 kilo) en zooitje vruchtwater er bij dan is dat nu niet echt goed meer te doen. Ik gaf een paar weken van te voren aan dat ik niet meer kon. Lastig puntje was ook dat de wijken opnieuw werden ingedeeld en mijn wijk te vervallen kwam. De manager wilde voor die paar weken niet opnieuw iemand inwerken  en legde verantwoording bij mij neer.

Dat kun je niet maken!
(Dat zullen we nog wel eens zien)
                   

Loading full article...

Die postbedrijven halen nogal wat uit. Het kan je goed doen te werken, maar zorg dan eerst dat je lekker in je vel zit. Huis, haard, boom/tuin, enz. Dan kun je verder zolang schrijver zijn (zeg dat je schrijver bent en de wereld gaat open!)
Ik wil beginnen met vrijwilligerswerk. Ik weet niet wanneer ik lekker in mijn vel kom te zitten. Ik denk dat het een samenwerking zal zijn. Iets doen waardoor je onder de mensen komt en mijzelf wat beter voelen. Ik heb er alleen nooit zo over gedacht dat ik schrijver ben. Ik schrijf immers geen boeken of columns....
Tja, een man weet en voelt niet waar je doorheen gaat 
Dat klopt maar dan nog mag je daar wel rekening mee houden. Als ik een echte baan had gehad dan had dat ook gemoeten.
Typisch een man om te bepalen dat je maar door moet werken. 
Ja ach hij kwam er achter hoe ik dit opgelost heb. Eigenschuld hoor 😉
Werkgevers /managers... kunnen zulke horken zijn. Goed voor jezelf (en baby) gezorgd in ieder geval
Anders had zijn vader ingegrepen denk ik 😉 Ik had serieus geen keuze meer. Het was te zwaar geworden.
Ik moest even grinniken om de manier waarop je voor jezelf op kwam, bij die loser van een manager. Het moge duidelijk zijn dat hij geen benul had waar het om ging. Jammer dat mannen niet zwanger kunnen zijn!
Ja kom zeg, dan doe ik het zo hoor. Eigen schuld dikke bult (uhh mijn dikke buik) Het zou mooi zijn als mannen eens een keertje zoiets kunnen ervaren. Zeker als ze dit soort functies hebben of leidinggevende functies. Verplicht een dagje (of week) met zo'n zwangerschapspak lopen. Eens zien hoe zij dat vol houden 😄😂
Heel herkenbaar, heb ook post bezorgd, voor Select Mail, die nu niet meer bestaat en ook allerlei kranten en folders.
lastig, je mag wel voor heel weinig bezorgen maar je hebt zo weinig rechten en wat je aan rechten hebt daar houden ze geen rekening mee.