Opgebiecht: ik leef het leven van mijn bazin!

“ toen ik jong was ben ik met mijn vakantie liefde uit België getrouwd, we kende elkaar 6 maanden maar Thomas en ik klikte zo goed dat we niet langer wilde wachten met samen een leven op te bouwen. onze familie’s stonden er niet achter omdat er elkaar amper kende en er een redelijk leeftijdsverschil was (hij was 30 en ik 19) we zijn getrouwd bij de gemeente zonder familie of vrienden. Mijn familie en vrienden vonden mijn keus niet goed en met andere vrienden verloor ik het contact vanwege de afstand. Ondanks alle vooroordelen over onze relatie zijn we 15 jaar gelukkig getrouwd geweest. Kinderen hebben we nooit gekregen omdat ik onvruchtbaar ben. Op een dag sloeg het noodlot toe, hij kreeg een ernstig auto ongeluk waarbij hij ter plekke overleed. We hadden die ochtend een “ruzie” over zijn werk, hij was vaak weg en zou voor minimaal half jaar naar het buitenland moeten. Ik wilde dit niet en wilde meer tijd samen doorbrengen.  Een uur nadat hij boos weg ging wilde ik mijn excuses aanbieden over mijn ietwat heftige reactie en dat ik wel mijn baan zou opzeggen en met hem mee zou gaan naar t buitenland. Hij nam niet op, uiteindelijk kreeg ik het telefoontje. Mijn wereld stortte in, ik was de liefde van mijn leven kwijt en zijn familie gaf mij de schuld.

Na de crematie heb ik mijn spullen gepakt en ben ik terug naar Nederland verhuist, Amsterdam om precies te zijn. De erfenis was genoeg om een nieuw leven te beginnen. Op de dag dat ik de sleutel kreeg  trakteerde ik mezelf of de meest luxe en duurste avond in lange tijden en daar ontmoette ik mijn bazin. Een buitenlandse man en vrouw zaten in het restaurant maar kregen daar flinke ruzie, hij werd gebeld toen hij naar het toilet was, zij nam op en had zijn minnares aan de lijn.