Kareltje voelt zich een beetje opgejaagd…
Nu Kareltje, zo heel langzaam zijn gedachten aan het papier toevertrouwd, ontkomt hij er ook niet aan om zo links en rechts, zo hier en daar een reactie te ontvangen.
Natuurlijk heel erg lief, vooral van de dames en een enkele heer, die volgt het wel en wee.
Maar Kareltje voelt zich wel wat opgejaagd nu, kijkt wat vaker om zich heen. Elk moment verwacht hij een dame, die even om de hoek komt gluren.
Zijn gedachten wil lezen voordat hij het aan het wereld wijde web heeft toevertrouwd en maar blijven vragen:
‘Komt er nog een vervolg?’
Van die stiekeme opmerkingen: ‘Mooi verhaal, komt er een vervolg? Zo lijkt het wel te eindigen.’
Net of de dames aan hun trekken willen komen op een vervolg, tot een climax of hoogtepunt zo je wilt.
Nee, Kareltje voelt zich wat opgejaagd, nu hij steeds harder aan zijn duim moet zuigen, zonder de juiste inspiratie op te doen.
Natuurlijk wil hij de dames tot een hoogtepunt helpen, een climax te bereiken en te bevredigen op het hoogst haalbare niveau…
Maar dames, met een beetje trek en zuig werk red je het echt niet hoor!
Kareltje neemt een dagje vrij. Gaat naar Haarlem toe…
Dat heeft hij toch wel verdiend, of niet dan?
