Opinion: Mannetje in de maan
Het mannetje in (of op) de maan ken ik alleen van naam. De verhalen zijn wisselend, vaak niet eens verhaal, maar eerder een mededeling ... de verhaallijn ontbreekt.
Al zoekende blijkt "het mannetje" van alles te kunnen zijn (vrouwen, dieren), het is maar wat je er (die donkere plekken dus) in ziet.
Net als bij wolken kun je wat zien en wat je ziet kan weer van alles zijn. Wat jij ziet hoeft een ander ook weer niet te zien. Het is net zoiets als kaarten met idiote vlekken voor je neus krijgen en dan moeten zeggen wat je ziet (in opdracht van psycholoog/psychiater die ook weer alleen van uit eigen belevingswereld kijkt).
Iemand zag dus ooit een kereltje en vond het een goed idee om hem als voorbeeld te nemen of eigenlijk... boeman. Wie niet luistert, wordt voor straf naar de maan gestuurd (kun je Klaas Vaaks slaafje zijn).
Dat werkte blijkbaar in Nederland en helemaal België.Â
Geen angst, op de maan is en zal nooit iemand aankomen om die reden. Al wil je nog zo graag. Tenslotte liepen ook Sint en Piet niet echt warm als het om "voor straf mee in de zak naar Spanje" ging.
Dit sprookje heeft zijn oorsprong in ieder geval uit de bijbel. In Numeri 15:32-36 wordt een man gestenigd in opdracht van God (niet van de Duivel!), omdat hij hout sprokkelde op zaterdag (de rustdag, dus niet zondag). Hoe ziek moet je zijn.
De (nuchtere) Noord- Brabander dreef er de spot mee getuige het onderstaande versje:
"Menneke moan,
Mee se leêre bruuksken oân
Hij hee 'n bordje pap gegete
En hee zen bruukske vol geschete."
Inmiddels is het mannetje uitgescheten.Â