Hoe een oplichter te werk gaat....

Toen ik hem leerde kennen reed hij in een grote Alfa Romeo, ik heb totaal geen verstand van auto's, ik vind het belangrijk dat een auto me van a naar b brengt, dus ik was tevreden met mijn Peugeot, die ik voor 300 euro op de kop had weten te tikken. Hij reed goed, maar het was natuurlijk geen luxe auto, het had hier en daar wel een roestplekje, maar dat maakte me niet uit, Ik kwam ermee op mijn werk en hij bracht me weer netjes thuis. Ook in de winter had ik nooit problemen met mijn karretje, hij deed het altijd, gelukkig maar, want ik stond vroeg op, om naar mijn werk in het verpleeghuis te gaan en dan is het vanuit, ergens in de rimboe, wel fijn, dat je kunt rekenen op je auto!

Maar hij reed luxe, hij wilde ook niet anders, vertelde hij en zijn zoon red er ook weleens mee, als hij op de vrachtwagen zat. Nou ja, dat kon ik ook best wel begrijpen, want als je auto toch niet gebruikt wordt, wanneer je een paar weken onderweg bent, dan is dat toch zonde? Maar naarmate we langer bij elkaar waren en ik intussen bij hem woonde, besloot hij maar eens voor een andere auto te gaan kijken. Hij nam mij mee en had al snel door, welke het moest gaan worden. Daar wilde hij een proefritje in maken en ik ging natuurlijk mee. Hij vroeg me wat ik ervan vond, ja, geweldig natuurlijk. Ik moest ook maar eens een stukje rijden, maar dat wilde ik niet. "Het is toch ook jouw auto". zei hij. "jij moet het ook leuk vinden." 
Ik was een beetje verwonderd, maar stemde toe, ik reed ook een stukje, en we waren er al snel uit, die auto zou hij kopen. Ik was dom, dom genoeg, om niet te beseffen, dat dit te mooi om waar te zijn was, maar goed, na een paar dagen was de auto klaar en kon hij hem komen halen. De radio/cd speler was al ingebouwd en alles wat er bij kwam kijken, was geregeld.