Toen ik hem leerde kennen reed hij in een grote Alfa Romeo, ik heb totaal geen verstand van auto's, ik vind het belangrijk dat een auto me van a naar b brengt, dus ik was tevreden met mijn Peugeot, die ik voor 300 euro op de kop had weten te tikken. Hij reed goed, maar het was natuurlijk geen luxe auto, het had hier en daar wel een roestplekje, maar dat maakte me niet uit, Ik kwam ermee op mijn werk en hij bracht me weer netjes thuis. Ook in de winter had ik nooit problemen met mijn karretje, hij deed het altijd, gelukkig maar, want ik stond vroeg op, om naar mijn werk in het verpleeghuis te gaan en dan is het vanuit, ergens in de rimboe, wel fijn, dat je kunt rekenen op je auto!
Maar hij reed luxe, hij wilde ook niet anders, vertelde hij en zijn zoon red er ook weleens mee, als hij op de vrachtwagen zat. Nou ja, dat kon ik ook best wel begrijpen, want als je auto toch niet gebruikt wordt, wanneer je een paar weken onderweg bent, dan is dat toch zonde? Maar naarmate we langer bij elkaar waren en ik intussen bij hem woonde, besloot hij maar eens voor een andere auto te gaan kijken. Hij nam mij mee en had al snel door, welke het moest gaan worden. Daar wilde hij een proefritje in maken en ik ging natuurlijk mee. Hij vroeg me wat ik ervan vond, ja, geweldig natuurlijk. Ik moest ook maar eens een stukje rijden, maar dat wilde ik niet. "Het is toch ook jouw auto". zei hij. "jij moet het ook leuk vinden."
Ik was een beetje verwonderd, maar stemde toe, ik reed ook een stukje, en we waren er al snel uit, die auto zou hij kopen. Ik was dom, dom genoeg, om niet te beseffen, dat dit te mooi om waar te zijn was, maar goed, na een paar dagen was de auto klaar en kon hij hem komen halen. De radio/cd speler was al ingebouwd en alles wat er bij kwam kijken, was geregeld.
Een paar dagen later, mijn zoon en zijn vriendin waren op bezoek, gaf hij mijn auto weg, aan het vriendinnetje van mijn zoon. Toen ik hem verontwaardigd aankeek, zei hij: "je kunt toch met de Alfa? Je hebt deze niet meer nodig!" Een beetje overdonderd liet ik het maar gebeuren, ik besefte niet, dat ik hiermee, weer mijn eigen vrijheid had opgegeven. Weer was een man in de gelegenheid gesteld om mij te domineren, weer had ik het heft uit handen gegeven.
Ik reed, in zijn nieuwe auto, naar mijn werk. Mijn collega's keken hun ogen uit! Die wilden ook wel zo'n vriend, zeiden ze. Ach, het maakte me niet zo heel veel uit, mijn auto was ook goed genoeg, maar nu reed ik in een grote, luxe slee en eigenlijk was ik daar lang zo vertrouwd niet in, dan in mijn eigen karretje, maar toe maar, hij wilde het zo.
Maar na een paar maanden, was daar ineens dat telefoontje. Mijn toenmalige partner, deed er wat geheimzinnig over. Steeds weer, als hij zag wie er belde, zei hij, dat hij wel terug zou bellen, maar volgens mij deed hij dat nooit. Maar de aap kwam al snel uit de mouw, want de telefoon ging ook, toen hij onder de douche stond en ik de telefoon in handbereik had. Dus ik nam op en ik kreeg even een hele boze meneer aan de telefoon. Nu werd me al heel veel duidelijk. De auto had mijn partner helemaal niet gekocht, maar geleased. Niets aan de hand, toch, zou je zeggen, maar hij had al een hele tijd niets meer betaald, dus hij wilde nu wel graag geld zien en anders liet hij de auto ophalen. Ik beloofde dat mijn partner hem zou bellen.
Toen mijn partner onder de douche vandaan kwam, vertelde ik, zo rustig mogelijk, over het telefoontje. Hij ontkende in eerste instantie, dat er nooit betaald was, maar later legde hij de schuld bij zijn zoon. Het inkomen, wat hij had, werd op de rekening van zijn zoon gestort en die was verantwoordelijk voor de betalingen. Ik snapte er al helemaal niets meer van, maar wachtte af, tot hij met zijn zoon had gesproken. Die vertelde, dat hij niet van plan was geweest om te gaan betalen voor een auto, waar hij maar af en toe in mocht rijden en per slot had hij het geld al voor andere zaken nodig gehad. Er werd besloten die nacht, de auto op het terrein van de dealer neer te zetten. Het geld is echter nooit betaald en steeds weer heeft mijn expartner de telefoontjes genegeerd, of wanneer hij wel de telefoon aannam, gezegd, dat het geld eraan kwam. Hij heeft geluk gehad, de dealer ging later failliet......
Nu had ik nog de camper, maar er moest wel weer een auto komen, dus zochten we op internet en vond ik weer een peugeot, mooi autootje, door particulieren op het internet gezet en kostte maar 350 euro. Die heb ik maar weer gekocht, een auto, waar ik gerust op was en die niet de luxe had, die hij gewend was, maar waar elke cent van betaald was.
Maar ook zijn zoon, had een auto nodig, want hij reed in een ongekeurde auto rond, waarvan totaal niets was betaald, geen verzekering, geen belasting en de auto leek aan alle kanten uit elkaar te vallen. Ook hij zocht een andere auto en die vond hij, ook op internet, ook een peugeot, maar tijd om hem te halen had hij niet, dus dat zouden wij wel voor hem gaan doen. Daar leerde ik het karakter van mij ex-partner goed kennen, want ik heb doodsangsten uitgestaan, toen we terugreden, vanuit het zuiden van het land, mijn ex-partner in de nieuwe auto van zijn zoon en ik in de mijne.
Bij Zwolle kwamen we in de file terecht. Hij zou achter mij aan blijven rijden, maar hield steeds grote afstanden tussen mijn auto en die van zijn zoon, dus dat wekte veel ergernis op bij automobilisten, maar ook bij vrachtwagenchauffeurs. Het was net alsof hij er veel schik om had, want hij lachte de mensen gewoon uit en stak zijn middelvinger naar hen op. Ik reed ervoor en hoorde het getoeter en geschreeuw, vanuit de openstaande autoraampjes. Hij reed dan ineens weer even op en ging weer pal op de rem staan, waardoor er nog meer ergernis ontstond. Ik besloot de afslag Staphorst te nemen, met de smoes, dat ik benzine moest tanken. Het hart zat me in mijn keel, maar hij vertelde, dat hij weer zoveel lol en schik had gehad, om al die gestreste figuren. Maar ik was blij dat ik er eindelijk tussenuit was en hoopte dat dit niet weer zou gebeuren.
Een man zonder geweten, een man zonder ook maar enig gevoel en een man met twee gezichten. Velen kunnen zich niet voorstellen tot waar deze man in staat is, juist omdat hij zo innemend kan zijn, maar je vergist je! Het is de duivel!
