Soms, soms neemt mijn lijf het even over. Laat het zich vreselijk voelen. Laat het zich akelig voelen. Soms neemt het helemaal in beslag. Mijn gevoel, mijn emoties. Dan zie ik het even niet zitten. Maar dan bedenk ik me dat ik veel sterker ben en hier doorheen kom. Door al deze gevoelens en alle emoties. Dat het aan mij zelf is hoe ik er doorheen kom. Als ik er maar doorheen ga. Dan voelt het kotsmisselijk aan. Ik laat het toe. Het hoort erbij. Het laat mijn oude patroon doorbreken. Mijn oude patroon van koudheid en kilheid. Het laat mij mens zijn. Ongecharmeerd en volledig in ellende. Ik hoop dat er hier tegenover weer veel blijdschap voorbij komt. Weer geluk komt. Op een menselijke manier. Zonder met dat gevoel van :ik doe alsof. Op een intense manier. Meer gevoel. Meer intensiteit. Ik moet hier doorheen. Alsof ik een nieuwe geboorte door maak. Alsof ik opnieuw geboren moet worden. Letterlijk misselijk aan het zijn. Letterlijk met andere ogen naar het leven kijken. Letterlijk dwars door de angst heen. Letterlijk dwars door mijn af en toe zo vermoeid voelen in dit lijf vol nare emoties. Ben ik mijzelf aan het klaarstomen voor het nieuwe? Voor het geluk?Voor mooie dingen? Ik hoop het... #opnieuw #rouw #oudepatronendoorbreken #gelukzoeker #hoop

Loading full article...