Orgaandonatie
13 februari is de nieuwe donorwet door de Nederlandse eerste kamer goedgekeurd. In België kennen wij al langer een opt-out systeem en wordt dit gezien als vanzelfsprekend. Toch reageert men in Nederland totaal anders. Zelf, ben ik het eens met deze wet. Maar ik merk ook dat er verwarring heerst over de inhoud en invloed van deze wet. Wat betekent een opt-out systeem?
Dit is niet de eerste keer dat in Nederland een opt-out systeem is voorgesteld, wel de eerste keer dat hij door de tweede kamer komt en nu ook de eerste. Er wordt sinds 1995 over dit systeem gediscussieerd. Aanleiding is dat landen met een opt-out systeem over het algemeen meer orgaandonoren hebben dan landen met een opt-in systeem.
Dit zijn cijfers van Eurotransplant. Deze landen werken samen om te zorgen dat beschikbare organen zo goed mogelijk terecht komen. Duitsland en Luxemburg doen het zo te zien slechter dan gemiddeld. Ook zij hebben een opt-in systeem. België heeft al ruim 30 jaar een opt-out systeem. Zoals je ziet zijn er per miljoen mensen meer orgaandonoren per jaar; bijna het dubbele ten opzichte van Nederland. Dit zijn niet de mensen die zich inschrijven overigens; dit zijn enkel de mensen die onder juiste omstandigheden sterven die hun organen doneren. De kans is immers groot dat ook iemand die zich als donor inschrijft, niet geschikt is (vanwege de manier van overlijden).
Zijn deze cijfers uit 2015 representatief? Op dit moment wel; in België waren er in 2017 in totaal 348 mensen wiens organen voor donatie gebruikt konden en mochten worden. In Nederland waren dat er, in totaal, 244. Datzelfde jaar stierven er 150 mensen in Nederland op de wachtlijst. Je zou je kunnen afvragen of dat niet was gebeurd met een opt-out systeem. Nu krijgt Nederland wel organen van België, maar houd in het achterhoofd dat de Belgen voorrang hebben op een orgaan, omdat hun land meer organen levert. Er wordt ook gekeken naar waar het beschikbare orgaan zich bevindt, dus iemand uit dezelfde regio als de overleden persoon krijgt ook voorrang. Maar stel dat er een Duits orgaan beschikbaar was, en de 2 kandidaten even oud zijn en allebei een perfecte match... de ene een Belg, de ander een Nederlander... dan krijgt de Belg het orgaan. Dit is om de deelnemende landen te garanderen dat er meer voordeel dan nadeel is aan meedoen. Anders zouden de Belgen natuurlijk wel gek moeten zijn om met de Nederlanders en Duitsers samen te werken.
Kroatië is het braafste kind van de klas, zij hebben er bijna 40 per miljoen. Hoe dit komt kan je lezen in dit artikel; https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3610255/.
