Stress is volgens het woordenboek: 

 stress (de; m)

1 aanhoudende geestelijke druk; = spanning

 Dat is wel heel algemeen, maar het geeft daarmee ook meteen aan hoe veel omvattend het is. Vaak wordt er met stress de link gelegd naar ons dagelijks leven; heb je te maken met veel druk vanuit je werk, je gezin, lig je misschien in scheiding, ben je in rouw... allemaal dingen die tot op zekere hoogte bij het leven horen, maar een behoorlijk portie stress kunnen veroorzaken. Er zijn ook andere vormen van stress. Als je lichamelijke pijn ervaart of als je veel met negatieve gedachten rondloopt geeft dat ook stress voor je lichaam. Constant over je grenzen gaan en niet naar je lichaam luisteren is ook stress voor je lichaam. Door mijn niet aangeboren hersenletsel is mijn prikkelverwerking verstoord, dat geeft voor het lichaam veel stress. Door de stress van buitenaf erbij raakten mijn bijnieren uitgeput, met als gevolg dus dat ik zo hondsmoe ben. (waarom heet dat eigenlijk hondsmoe?)

 In je bijnieren wordt cortisol geproduceerd. Cortisol wordt aangemaakt als je lichaam langdurige stress ervaart. Daarom wordt cortisol ook wel het stresshormoon genoemd. Als je lichaam veel of gedurende lange tijd cortisol produceert kun je daar klachten door krijgen, zoals slecht slapen (normaal is de cortisolwaarde in je lichaam ‘s avonds laag, zodat je rustig kan slapen). Verder kun je meer trek krijgen in  koolhydraten (hierdoor kan je gewicht toenemen en je kunt meer buikvet ontwikkelen), je kunt onrust ervaren en moe zijn (de vermoeidheid ontstaat door het slechte slapen en door eventuele uitputting van je bijnieren).

 Nadat ik mijn slaapmasker had gekocht besloot ik ook om naar mijn voeding te gaan kijken, omdat ik wist dat je voeding veel kan doen mbt het cortisol niveau in je lichaam. Ik las boeken en zocht op internet en kwam vooral in aanraking met alle verschillende inzichten over koolhydraatarme dieeten. Koolhydraatarm eten wordt met name onder de aandacht gebracht als goede manier van afvallen. Je zorgt er bij dit dieet voor dat je minder koolhydraten eet, door koolhydraatrijke voeding te mijden (denk hierbij aan brood, aardappelen, pasta, suiker, fastfood en frisdranken). Nou ben ik absoluut geen dikkerd, maar wat ik wel herkende in het hele verhaal van de verhoogde cortisol was het buikvet. In de afgelopen jaren had ik gemerkt dat ik meer en meer een buikje kreeg, terwijl ik voorheen zelfs na het krijgen van mijn twee kinderen absoluut niet mocht klagen over mijn gewicht en ‘slanke’ lijn. 

 Ik ben altijd wel een gezonde eter geweest, maar nu door al het lezen besefte ik dat ik door de jaren heen wel veel meer koolhydraten was gaan eten dan ik voorheen deed. Waar ik vroeger weinig behoefte had aan suiker zag ik nu dat die behoefte duidelijk toegenomen was en dat ik daar ook vaak aan toe gaf. Tijd om hier dus ook verandering in aan te brengen. Ik moest mijn draai er echt in vinden, vooral ook omdat de adviezen hier en daar wel verschillen. Uiteindelijk merkte ik dat ik door mijn eigen gevoel te volgen tot een goed dieet kwam.

Ik schrapte brood, aardappelen, pasta, suiker en fastfood van mijn menu. Ik bleef wel havermout eten, noten en veel groente en fruit. (Sommige koolhydraatarme dieten schrappen ook fruit ivm de suikers die daarin zitten, maar ik merkte na twee weken dat ik me een volledige zombie voelde en duidelijk wat mistte in mijn dieet). Ik voegde fruit toe en voelde me binnen twee dagen beter. Voor mensen die willen afvallen is het laten staan van fruit misschien beter, maar ik leef vooral ook in de overtuiging van wat de aarde ons schenkt dat dat goed is voor mijn lichaam. Dus vooral voedsel dat maar uit één ingrediënt bestaat.  Aardappels verving ik door zoete aardappels of gerechten met bloemkool of broccoli-rijst. Mijn lunch van brood verving ik door een groente-omelet of een salade en ik merkte dat ik steeds creatiever werd met dingen uitproberen. 

Ik was nooit een keukenprinses geweest en met een man die liefst aardappels, groente en vlees eet was de uitdaging van nieuwe dingen proberen al lang geleden weggezakt. Maar nu kreeg ik er lol in. Ik begon het leuk te vinden om nieuwe dingen uit te proberen. Nieuwe salades te ontdekken, lekker soepjes te maken. Ik ging weer meer water drinken en merkte na zo’n vier weken dat ik echt wende aan deze nieuwe manier van eten.

 Mijn buikje werd wat dunner, dus dat was ook mooi meegenomen. Maar het belangrijkste vond ik dat ik genoot van wat ik at. Dit was prima vol te houden en hopelijk weer een stap naar een fitter leven! 

Stap 2 was gezet; ik zorgde qua eten weer goed voor mezelf en kon zo proberen om de gevolgen van stress te bufferen.