'' over mijn leven''

Toen ik dit gedicht schreef zat ik in een heel moeilijke periode van mijn leven en was het als het spreekwoord ''er op of er onder''. Het was echt noodzaak dat ik iets van mijn leven ging maken omdat ik met niets anders bezig was als het destructief omgaan met alles wat er om heen gebeurden inclusief mezelf. Ik maakte echt alles kapot wat ook maar enigszins bij me in de buurt kwam. Doordat ik zo leefde was iedereen die ik lief had snel erg ver van me verwijderd en stond ik er compleet alleen voor... tenminste, dat dacht ik. Echter waren het juist de mensen die dicht bij me stonden de mensen die me hulp aanboden bij het opkrabbelen uit de goot waar ik mezelf in geplaatst had. Het bleek dat er aan het einde van de tunnel toch een lichtpuntje bleek te zitten en hier heb ik dan ook erg snel heen proberen te rennen. Al snel kwam ik tot de conclusie dat het leven dat ik geleid had niet was hoe ik in de toekomst verder wilde gaan leven. Ik wilde een nieuwe start maken waarin ik beter  en gezonder kon voortbestaan en een toekomst kon gaan verwezenlijken waar ik positief met beide benen op de grond stond. Een leven waar ik zelf trots op kon zijn en een leven waarvan mijn ouders konden zeggen '' kijk dat is mijn zoon''.

 

Hedendaags ben ik goed bezig deze vooruitzichten te verwezenlijken en streef ik enkel nog naar de liefde van mijn leven zodat ik ook het huisje boompje beestje leven kan gaan leven. Maar dat is dan ook een gezonder streven dan het oude destructieve streven dat ik vroeger had.