Om jullie enigszins kennis te laten maken met mijn schrijfstijl, wil ik graag het artikel delen dat ik geschreven heb voor de opleiding. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening :)

Waarschijnlijk heeft iedereen het wel eens meegemaakt: te laat komen in de les. Op de middelbare school waar ik op zat, werden de leerlingen daar direct op afgestraft. Wanneer iemand te laat kwam, moest er een briefje worden gehaald. De volgende dag werd je om half 8 al op school verwacht. Zelf kwam ik ook wel eens te laat, terwijl ik er vaak niks aan kon doen. De leraar en anderen in de klas dachten daar echter anders over. Mijn ‘smoesje’ werd niet geloofd; ik was volgens hen te lui om mijn bed uit te komen. In dit geval hadden zij dus de neiging om mij in een kwaad daglicht te zetten en de situatie toe te schrijven aan mijn gedrag in plaats van wellicht andere oorzaken. Dit verschijnsel heet de fundamentele attributiefout: situationele factoren worden onderschat en persoonlijke factoren overschat (Aronson, Wilson en Akert, 2014). Waarom begaan mensen deze fout? Is dit in alle culturen hetzelfde? In dit artikel worden deze vragen beantwoord. Eerst zal ik ingaan op de rol van perceptuele saillantie op de fundamentele attributiefout. Vervolgens komt het individualisme en collectivisme aan bod. Tot slot geef ik een korte samenvatting in de conclusie.

Perceptuele saillantie

Perceptuele saillantie is datgene waarop mensen hun aandacht hebben gericht. Dit fenomeen is deels toe te schrijven aan de fundamentele attributiefout. Bij het interpreteren van gedrag richt men zich namelijk vooral op de persoon en niet op de situatie. Dat is redelijk verklaarbaar, want de omstandigheden zijn vaak onbekend en daardoor moeilijk in te schatten. Het gedrag van mensen is echter wel bekend; het is waarneembaar. Hierdoor wordt bij het verklaren van menselijk gedrag de situatie onderschat en persoonlijke karaktertrekken, die men denkt te zien, overschat (Aronson, Wilson en Akert, 2014). Denk maar aan een onbekend persoon die boos voorbij loopt. Doordat slechts dat wordt waargenomen, gaat men er al snel vanuit dat het karakter van diegene prikkelbaar is, terwijl het goed mogelijk is dat diegene net ruzie of iets dergelijks heeft gehad. Hetzelfde geldt voor het voorbeeld in de inleiding; doordat ik te laat binnen kwam lopen in haastige toestand, ging de klas er al snel vanuit dat ik lui ben.

Loading full article...