Nu Bolle naar school is en ik zijn portret heb toegevoegd aan mijn wand, kijk ik met enige trots naar al die hondenkoppen die er sinds 2007 hangen... 
11 pups van Desudo voor blindengeleidehond, en inmiddels al weer 4 van Vom Falorie, 3 voor hulphond en een geleidehond.
Ze zijn niet allemaal geworden waar we op gehoopt hebben en er zijn er zelfs al 4 overleden door verschillende omstandigheden... alle 4 veels te jong!
Maar alsnog ben ik er trots op dat ze in ons huisje zijn begonnen.

Het opvoeden van een assistentiehond ( hiermee worden alle erkende honden die een mens helpen in de maatschappij bedoeld) is voor mij bijna een levensdoel geworden.
Het combineert het opvoeden van een hond en het geven aan een medemens in één geweldig leuke dagbesteding.
Voor de pups kwamen haalde ik een hond uit het asiel, bij voorkeur een die door iedereen voorbij gelopen werd.... bij mij was hij welkom. 
De eerste hond was oud, maar hij heeft nog 1,5 jaar bij ons gewoond. De tweede was zeer vrolijk en heel vriendelijk zeiden ze in het asiel.... tot hij binnen een week mij en iemand die hem op straat wilde aaien, greep...
Een heerlijk portret die duidelijk weinig opvoeding had genoten, zijn wil was wet... maar gelukkig wel zo te trainen dat het voor ons een meer dan geweldige hond werd.
Net als ik in mijn jonge jaren het opvoeden en de basistraining bij de paarden ook veel leuker vond, heb ik dat nu met de honden.
Ik geef ze met alle liefde en vooral mijn ervaring een opvoeding zodat ze door anderen verder getraind, verzorgt of gewoon als huishond verder kunnen.
Gaan ze niet aan het werk, weet ik dat de basis er in elk geval goed ingebracht is... meer kan ik niet doen. 

En dan terugkijkend naar mijn muur met hondenkoppen komen ook de meest kenmerkende eigenschappen bij elke kop terug....
Jesse, een mega stoer en overdreven werklustig manneke. Ik zie hem als ieniemini pup nog met die grote flos touwtrekken met Nimo. En vasthouden! Al werd hij door de kamer gesleurd. haha
Helaas was zijn eneorme energieke werklust te veel voor blindengeleidehond en is hij een heerlijke huishond geworden.

Kim, lieve, zachte maar knettergekke meid.... Zo lief als ze was voor haar opvolgster. Uiteindelijk heeft ze na haar opleiding tot blindengeleidehond een opleiding voor speurhond gehad bij K9 en is verkocht naar Canada.

Laika, op het eerste gezicht nog liever en zachter als Kim, maar ondertussen een bitch eerste klas... en zorgzame 'grote zus' voor Ludo.
Ons eerste hondje dat geleidehond werd en we hebben haar altijd kunnen volgen via haar baas. Nu is ze weer terug bij ons als pensionado

Ludo, ik miste de rasta krullen, maar die hebben de blonde golden/labrador kruisingen nou eenmaal niet. Hij was echt zó relaxt! Héérlijk!
Hij heeft een paar jaar gewerkt als blindengeleidehond, maar ben hem uit het oog verloren...

Menno, mijn manneke... nog stoerder als Jesse, maar dan buiten. Ik zie hem nog Ludo beschermen op een veld tegen een grote zwarte herder. Met zijn 4 maanden zou hij die wel even aanpakken....
Menno is na 4 maanden opleiding weer thuis gekomen bij ons.... hij was mijn maatje en met alle streken die hij uithaalde diep in mijn bloed gedrongen. Helaas is hij maar 5,5 geworden vanwege een aangeboren leveraandoening.

Nikki, onze grote trots... net zo'n pup als Jesse, maar dan alles onder controle. Wat een geweldige werker was ze en ze is dan ook met recht geleidehond geworden. Nog altijd hebben we contact met haar baas en gaan we af en toe samen wandelen.

Nela, een half zusje van Menno en dus meteen al een beetje favoriet. Niet omdat ze het zo geweldig deed, juist niet! Als er een eigenzinnig was, was zij het wel. wat een geweldig karakter hahaha. 
Je begrijpt, geen geleidehond maar heerlijk huishondje.

Otis, een broertje van Laika. Dezelfde moeder en vader. Weer zo'n echte werker. Hij liep als pup al samen met Laika naast haar baas, dus het geleidewerk is er met de paplepel ingegoten. Het kon niet anders dan dat hij geleidehond werd. Helaas heb ik na zijn vertrek niets meer van hem gehoord....

Oda, zusje van Nela en Menno... en ja, ze was net zo erg alleen had zij een nog een hele lieve, zachte kant... wat een prachtig meisje was ze. Oda is overleden bij de sterilisatie... wat een verdriet en wat een gemis...

Pieter, Pietertje als pupje, maar dat 'tje' paste hem niet lang. Weer een geweldige werker, met een hele vrolijke, ondeugende kant. Hij heeft ons door het verdriet om Oda heen gesleurd, al was hij nog maar een paar maand oud.... Helaas door onenigheid met de school heb ik hem een half jaar eerder moeten inleveren. 
Nog verdrietiger was dat hij met 11 maand is ingeslapen vanwege kanker in zijn poot....

Prada, was er samen met Pieter en hebben we al snel moeten teruggeven aan de school.... een hele bange, bijtgrage pup... gelukkig niet meer toen we haar op school achter moesten laten.... Later hoorde ik dat ze als huishond verder is gegaan.

Na de Desudo tijd kwam ik al snel in contact met Vom Falorie. Nadat ik een hondje die ik had opgevangen voor een stichting aan een nieuw huisje had geholpen kwam de eerste hond voor hen al bij ons....

Cross, ruim een jaar en een druktemaker eerste klas, maar toch psychiatrische hulphond geworden. Bij een vriend van me, dus ik zie hem nog regelmatig terug. Hij blijft een druktemaker, maar een ozo lieve druktemaker.

Janus, een pup die in eerste instantie voor IPO opgevoed moest worden. Maar daarnaast ook als hulphond en misschien zelfs als geleidehond in aanmerking kon komen.... Maar het heeft niet zo mogen zijn.... Zware ED maakte al op jonge leeftijd een eind aan zijn ambities....

Afgelopen jaar kwam Malina, een jonge teef van 11 maanden die nog niets kende, maar zeer nieuwsgierig was en alles wat ze leerde in alle rust in zich opnam. Wat een bijzonder meisie. Nu al vergevorderd in opleiding voor geleidehond.

En Bolle die de rij sluit, tot nu toe... onze actieve boef... ik ben benieuwd hoever hij het gaat schoppen. De tijd zal het leren....

Zo is het een mooie, memorabele wand aan het worden, hier in mijn kamertje.... en kijk ik er met plezier, trots en een beetje verdriet naar.... 
En wat mij betreft is die wand nog lang niet vol!