Pup opvoeden tot assistentiehond

Nu Bolle naar school is en ik zijn portret heb toegevoegd aan mijn wand, kijk ik met enige trots naar al die hondenkoppen die er sinds 2007 hangen... 
11 pups van Desudo voor blindengeleidehond, en inmiddels al weer 4 van Vom Falorie, 3 voor hulphond en een geleidehond.
Ze zijn niet allemaal geworden waar we op gehoopt hebben en er zijn er zelfs al 4 overleden door verschillende omstandigheden... alle 4 veels te jong!
Maar alsnog ben ik er trots op dat ze in ons huisje zijn begonnen.

Het opvoeden van een assistentiehond ( hiermee worden alle erkende honden die een mens helpen in de maatschappij bedoeld) is voor mij bijna een levensdoel geworden.
Het combineert het opvoeden van een hond en het geven aan een medemens in één geweldig leuke dagbesteding.
Voor de pups kwamen haalde ik een hond uit het asiel, bij voorkeur een die door iedereen voorbij gelopen werd.... bij mij was hij welkom. 
De eerste hond was oud, maar hij heeft nog 1,5 jaar bij ons gewoond. De tweede was zeer vrolijk en heel vriendelijk zeiden ze in het asiel.... tot hij binnen een week mij en iemand die hem op straat wilde aaien, greep...
Een heerlijk portret die duidelijk weinig opvoeding had genoten, zijn wil was wet... maar gelukkig wel zo te trainen dat het voor ons een meer dan geweldige hond werd.
Net als ik in mijn jonge jaren het opvoeden en de basistraining bij de paarden ook veel leuker vond, heb ik dat nu met de honden.
Ik geef ze met alle liefde en vooral mijn ervaring een opvoeding zodat ze door anderen verder getraind, verzorgt of gewoon als huishond verder kunnen.
Gaan ze niet aan het werk, weet ik dat de basis er in elk geval goed ingebracht is... meer kan ik niet doen. 

En dan terugkijkend naar mijn muur met hondenkoppen komen ook de meest kenmerkende eigenschappen bij elke kop terug....
Jesse, een mega stoer en overdreven werklustig manneke. Ik zie hem als ieniemini pup nog met die grote flos touwtrekken met Nimo. En vasthouden! Al werd hij door de kamer gesleurd. haha
Helaas was zijn eneorme energieke werklust te veel voor blindengeleidehond en is hij een heerlijke huishond geworden.

Kim, lieve, zachte maar knettergekke meid.... Zo lief als ze was voor haar opvolgster. Uiteindelijk heeft ze na haar opleiding tot blindengeleidehond een opleiding voor speurhond gehad bij K9 en is verkocht naar Canada.

Laika, op het eerste gezicht nog liever en zachter als Kim, maar ondertussen een bitch eerste klas... en zorgzame 'grote zus' voor Ludo.
Ons eerste hondje dat geleidehond werd en we hebben haar altijd kunnen volgen via haar baas. Nu is ze weer terug bij ons als pensionado

Ludo, ik miste de rasta krullen, maar die hebben de blonde golden/labrador kruisingen nou eenmaal niet. Hij was echt zó relaxt! Héérlijk!
Hij heeft een paar jaar gewerkt als blindengeleidehond, maar ben hem uit het oog verloren...

Menno, mijn manneke... nog stoerder als Jesse, maar dan buiten. Ik zie hem nog Ludo beschermen op een veld tegen een grote zwarte herder. Met zijn 4 maanden zou hij die wel even aanpakken....
Menno is na 4 maanden opleiding weer thuis gekomen bij ons.... hij was mijn maatje en met alle streken die hij uithaalde diep in mijn bloed gedrongen. Helaas is hij maar 5,5 geworden vanwege een aangeboren leveraandoening.

Nikki, onze grote trots... net zo'n pup als Jesse, maar dan alles onder controle. Wat een geweldige werker was ze en ze is dan ook met recht geleidehond geworden. Nog altijd hebben we contact met haar baas en gaan we af en toe samen wandelen.

Nela, een half zusje van Menno en dus meteen al een beetje favoriet. Niet omdat ze het zo geweldig deed, juist niet! Als er een eigenzinnig was, was zij het wel. wat een geweldig karakter hahaha. 
Je begrijpt, geen geleidehond maar heerlijk huishondje.