Joël sloeg pardoes op hol. Althans, eigenlijk was het zijn paard. Maar hij zat zelf in het zadel, dus sloeg hij in feite mee op hol.
Terwijl ze rustig stapvoets aan het rijden waren over een prachtig bospad op de Posbank, claxonneerde de bestuurder van de auto die hen op een paar meter afstand passeerde met een olijk gezicht wild naar hem.
Geen wonder dat Geert - het paard - schrok en het verwilderd op een lopen zette. Nou ja, op een lopen, zeg maar rustig volle draf.
Na een minuut of tien kreeg Joël zijn paard gelukkig weer enigszins onder controle. Even verderop en nog een aantal minuten later zat de manegehouder met tranen in zijn ogen net buiten de volle zon, in de schaduw van een grote blauw-gele parasol - te kijken hoe ze samen het manageterrein opreden.
Deze bijdrage is geschreven in het kader van de 140 woorden uitdaging van deze maand onder leiding van @Dewaputra. Het kernwoord is parasol en komt er in twee vormen in voor.
