Paniek!!! ANGST en episodes...

Aanleiding voor deze blog is dat ik meermaals heb gelezen hier dat mensen hier ook mee kampen. En ik dacht, daar heb ik ook wel wat over te vertellen, dus laat ik daar ook een blog aan wijden.

Ik heb zelf een enkele keer ook paniekaanvallen gehad, dus ik weet hoe het voelt en hoe je je''out of control'' voelen de angst alleen maar kan versterken.  Al moet er bij mij best veel achter elkaar gebeuren, voordat ik die controle kwijtraak, ben namelijk vanuit mijzelf heel rustig en zorg er ook goed voor dat ik dat blijf. Daarover meer onderaan deze blog. Eerst wil ik graag vertellen over partner of schoonzus zijn van iemand met paniekaanvallen... Dit omdat ik daar maar heel weinig over tegenkom en ik toch ook vind dat dat bespreekbaar gemaakt mag worden.

Mijn eerste ex die leed onder paniek/angstaanvallen en ook de diagnose Borderline had gekregen, was een fantastische vrouw! (Waarschijnlijk nog steeds, maar geen contact, dus geen idee).  We werden verliefd en het klikte enorm, ze was overal eerlijk over vanaf dag 1. Gaf me allemaal literatuur en dossiers om door te lezen, over borderline, paniek, angst aanvallen in het algemeen, maar ook specifieke handleidingen over haarzelf. Onze communicatie was top! Ondanks onze pieken en vooral soms diepe dalen, was ik super gelukkig met haar.  We zijn samen gaan wonen in Den Haag, op haar studentenkamer/bezemkast eigenlijk sliepen in een 1 persoonsbed, en het was eigenlijk fantastisch! Ze had medicatie, therapie, school, vrijwilligerswerk bij de kindertelefoon, ik werkte bij het kruidvat op de lange poten. Het was super. Als zij thuis was maar voor school bezig moest en ik was vrij dan ging ik lekker de stad in en met m'n Pathe Unlimited pas naar de film om haar de ruimte te geven. Alles was op dat vlak gewoon goed en in balans. Zal hier altijd een soort heimwee naar houden, want als 1 ex een plek heeft, is zij het wel.

In het openbaar was ze snel overprikkeld van veel mensen om haar heen, diverse geluiden, in combinatie met haar drukke gedachten, ging dat meer dan eens fout. Zo zijn we meer dan eens vanuit de trein naar huis gelopen, dat ik mijn armen om haar heen had om haar een beschermd gevoel te geven terwijl ik haar half moest dragen.  Hoe lastig dit soms ook was, ik was ook heel trots dat ik haar mocht helpen/kon helpen, door haar te beschermen en te begeleiden. Ik hield diep van haar en had daar echt ALLES voor over. Als ik haar dan thuis had, legde ik haar in bed, deed de gordijnen dicht, pakte een washandje met koud water voor haar voorhoofd, die werd loeiheet, stopte haar goed in en ging op het dekbed liggen, met mijn armen om haar heen en zij begroef haar hoofd veilig onder mijn hoofd in mijn nek. En ik begeleidde haar met in en uit ademen tot ze dat onder controle had. Als ze eenmaal wat gekalmeerd was, gingen we altijd onder de hete douche (en ik liep vooruit om de scheermesjes en dergelijke weg te halen, je weet maar nooit, ook dat gebeurde soms) en dan zaten we daaronder en dan kwam ze weer langzaam terug uit de paniek. Ik weet niet alle details meer, maar dit is 2010-2011, dus al best even geleden... 
Als ze dan weer ''oke'' was wilde ze altijd graag weer even naar het Haagse Bos om te wandelen, of naar strand Scheveningen, de Bungeetoren om over de zee uit te kijken, haar gedachten te ordenen. Dit voelt nog steeds als ''ons'' plekje en kom daar nog steeds graag terug (evenals Den Haag, die stad heeft m'n hart gestolen!). 
Onze relatie is niet stukgegaan door de paniek/angst of haar borderline, maar ze ging liegen over iets intiems en alhoewel ik meer dan eens duidelijk had gemaakt dat ik gewoon blij was als ze het fijn vond, begon zij te faken en zeggen dat ik gewoon zo goed ben. Voor mij waren al die leugens daarom heen onacceptabel. Dus helaas dat ging niet meer, maar ik zal altijd van haar houden!

De relatie daarna (eveneens nu een ex) bleek ook een Borderliner met angst en paniekaanvallen, maar ook agressieve ''stoornis'' te zijn, let wel: hij (destijds zij, ook trans FtM) zat al een paar jaar achter mij aan en was/is 10 jaar ouder dan ik ben. We waren vrienden voordat ik uiteindelijk toegaf. 

Hij woonde begeleid en ben ook daar vrij snel blijven hangen, illegaal dan wel, maar toch. Ik wilde uit huis, thuis werd het niet geaccepteerd en ik zag geen andere mogelijkheid. Echter zijn we na een paar maanden, samen terug verhuisd naar mijn ouderlijk huis, elk een eigen kamer. Zodat we afstand konden nemen, en m'n ex werd toen begeleid door mijn ex-schoonzus, want zij had de juiste papieren daarvoor.
Met hem heb ik vooral veel ''slechte'' dingen gedaan, ging met 'm mee naar kickboxen, maar ook aan de MDMA, die vrienden van m'n ex hadden gestolen van een dealer en dergelijke. Al waren die dingen superleuk om gedaan te hebben, het was niet bepaald een positieve tijd. 
Hij was namelijk manipulatief bezig, zei tegen iedereen wat anders, die dan ruzie kregen. En mede de reden was waarom mijn schoonzus van toen, mijn broer verliet. Waar ik heel veel backlash door te verduren heb gekregen, want IK had HEM in huis gehaald.. Dit gedrag was echter totaal nieuw voor mij, want mijn vorige ex heeft nooit zulk gedrag vertoond, was eigenlijk altijd eerlijk (tot dat ene onderwerp) tegen iedereen. Dus wat ik daar nou mee moest? Hoe kon ik dat oplossen? Ik had geen flauw idee!

Verder vertoonde m'n ex heel andere paniek/angst symptomen dan ik gewend was. Maar ik kon ook dit heel goed in goede banen leiden en ''oplossen''.  Alleen die agressiviteit, dat was weer heel wat anders... Ik merkte, ook naar aanleiding van aangeven van mijn ex, dat ik net iets bozer moest doen en hem tegen de grond moest werken, met z'n armen op z'n rug... En hem dan uit moest laten razen tot ie ging huilen, daarna kwam alles goed. 1 van de laatste keren liep daar een andere huurster bij langs* en toen werd ik als agressief en gevaarlijk bestempeld en mocht ik van mijn ex-schoonzus niet meer bij mijn partner in de buurt komen, en zo werden wij uit elkaar gewerkt...