Pareltjes bij de kringloop
Soms kom je van die pareltjes tegen bij de kringloop waar je het helemaal warm van krijgt. Waaaat?! Hoor ik je denken, zo’n oude naaimachine?! Yep! Ik zal bij het begin beginnen.
Bij mijn eerste zwangerschap, 4 jaar geleden, wilde ik alles zelf doen. Ik ben dol op rustieke dingetjes met een heel verleden, dus de commode kwam bij een vriendin uit de garage, het ledikant van marktplaats, alles kreeg een nieuwe lik verf en was helemaal naar mijn zin. Ook de lakentjes wilde ik zelf maken, ook al had ik nog nooit een naaimachine bediend. Altijd jaloers geweest op het talent van vriendinnen die hun eigen gothicjurken in elkaar zetten, heb ik me er toch nooit aan durven wagen. Eerlijk gezegd was ik gewoon bang van de naaimachine, gezien mijn oma het ooit presteerde om drie steken door haar duimnagel heen te zetten. (tja, ik heb toch ook een beetje van haar genen en het zullen maar net die zijn!)
Anyhow, Ikea (Ikea? Ja, Ikea) bracht net hun naaimachine uit. Een mooi machientje om de eerste kneepjes op te leren dacht ik en voor zo weinig geld dat het ook geen weggegooid geld was, mocht het weer een stille dood sterven, zoals zoveel van mijn hobby’s. En inderdaad, zoals de meesten mij wel kennen werden met 38 weken toch maar wat lakentjes uit de winkel in de wasmachine gepropt, want het kind moest toch ergens onder slapen. Komt later wel, was de gedachte. Maar zoals elke jonge ouder weet, als de baby eenmaal z’n intrede heeft gedaan, gaan de meeste goede bedoelingen gauw de hoek in, want je komt NERGENS meer aan toe. Zo ligt er ergens ook nog een thuisstudie boekhoudkunde of zoiets.
De Ikea heeft wel ooit wat gedaan hoor, ergens hier in huis ligt nog een klunzig in elkaar gezet hondje, maar echt iets functioneels is er nooit uit gekomen. Ik weet wel heel goed hoe een spoelhuis eruit ziet, want dat heb ik er toch al meermalen helemaal uit gehad omdat hij steeds vastliep en er nog zo’n kluwen garen onder de naald naar boven stak.
